Zaangażowanie W Wydarzenia

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

W książce „Niezwykłe. Historie sukcesu Malcolm Gladwell spopularyzował ideę, że osiągnięcie najwyższych kwalifikacji zajmuje 10 000 godzin. Ale psychologowie i specjaliści od szkoleń doszli do konsensusu, że doskonałość to nie tyle kwestia czasu, ile jakości praktyki. Jakościowa strata czasu wymaga „twardego uczenia się”, czyli proaktywnego szkolenia, które polega na ciągłym rozwiązywaniu problemów, na które nie mamy wpływu.

A dowód tkwi w naszej szarej materii. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat badacze spopularyzowali ideę neuroplastyczności. Zgodnie z tą ideą mózg nie zatrzymuje się w swojej „budowie” we wczesnym dzieciństwie, ale nadal rozwija nowe komórki. Chociaż dokładniejsze badania wykazały, że większość z nich wymiera. Śmierć nowych komórek zapobiega proaktywnemu uczeniu się i przyłącza nowe neurony do synaps. Proaktywne uczenie się polega na świadomym zaangażowaniu w proces, który poszerza granice i pogłębia doświadczenie i wiedzę.

Przede wszystkim osoba ucieka się do proaktywnego uczenia się, gdy podejmuje się czegoś nowego. Ale gdy tylko zostanie osiągnięty akceptowalny poziom, większość z nas uspokaja się i ucieka w automatyzację, która jest wygodna podczas stagnacji.

Pamiętasz, jak nauczyłeś się prowadzić samochód? Zanim po raz pierwszy zasiadłeś za kierownicą, uderzałeś nieświadomie niewprawnie, ponieważ nie wiedziałeś jeszcze tego, czego nie wiesz. Potem zapisałeś się na kurs jazdy, stałeś się świadomie niekompetentny, zdając sobie sprawę, ile się nauczyć.

Proaktywne uczenie się zaczyna się od otwarcia na nowe doświadczenia. Teraz możesz stać się świadomym kwalifikacją, ponieważ studiujesz instrukcję kierowcy punkt po punkcie i spełniasz wszystkie jej wymagania. Na początku będziesz zdezorientowany wjeżdżając na autostradę, ale po kilku próbach nie będzie już problemu.

Niedługo po uzyskaniu prawa jazdy będziesz miał nieświadomą kwalifikację. Po prostu wsiadasz do samochodu i odjeżdżasz. Często wracając do domu, nawet nie myślisz o tym, jak to zrobiłeś. To właśnie na tym etapie autopilota znajdujesz się w strefach stagnacji.

Mimo świadomego braku kwalifikacji lub celowych kwalifikacji pozostajesz w strefie optymalnego rozwoju, ponieważ jesteś otwarty na nowe informacje. Nawet jeśli jesteś początkującym i dlatego trochę niepewnym, masz przynajmniej początkujący mózg, który chce się rozwijać i chce się uczyć. A odpowiedni poziom stresu – jest zanurzenie, ale nie ma blokowania systemów – może być świetną motywacją. Czasami jest postrzegany jako niewygodny, ale motywuje nas do rozwoju.

Stres przydaje się, jeśli chcesz osiągnąć w życiu więcej niż leżenie na kanapie. Jest naturalnym i oczekiwanym dodatkiem do wyzwań związanych z nauką, a w konsekwencji dobrobytem. Everestu nie da się zdobyć bez wysiłku i wielkiego ryzyka. To samo dotyczy wychowania rozwiniętego dziecka, szczęśliwego życia rodzinnego przez pół wieku, prowadzenia firmy czy pokonywania dystansu maratonu. Nikt nigdy nie osiągnął niczego bez stresu i dyskomfortu.

Artykuł ukazał się dzięki książce „Emotional Agility” Susan David