Wszyscy Pochodzimy Z Dzieciństwa, 1 "Nie żyj Pełnią życia, A Wtedy Będzie łatwiej Twoim Bliskim"

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Początek tej historii w dzieciństwie, a także wielu innych. Kiedy konflikty w rodzinie, lub negatywny nastrój rodziców, dziecko przywiązywało się do siebie i wierzyło, że ojciec lub matka są z niego niezadowoleni.

Nikt mu nie wyjaśnił, że dorośli mogą doświadczać różnych uczuć i emocji, a przyczyny mogą być zupełnie inne, a nie tylko dobre lub złe zachowanie dziecka.

Dzisiaj chcę się obejść bez analizy, oceny, komentarzy. Robią to sami klienci podczas rozmowy. Tylko przypadki z praktyki.

Problem psychologiczny z konsekwencjami psychosomatycznymi.

Żądanie: wysypki skórne,: trudności w relacjach z ludźmi

Powiedz nam, co Cię martwi

-Galina: Mam wrażenie, że nie jestem doceniana i szanowana.

-Jak iw jaki sposób się to manifestuje?

-Galina: Zawsze się mylę, zawsze wszystkiego winna, niczego niegodna, a to rodzi pustkę, beznadziejność i poczucie, że nikt mnie nie potrzebuje. Ludzie mnie nie doceniają, besztają mnie przy każdej okazji. Ci ludzie nie boją się mnie stracić, co oznacza, że jestem dla nich bezwartościowy. Ci ludzie nie dbają o to, co jest ze mną, czy beze mnie. A także uczucie sztywności jakiegoś ucisku w kręgosłupie.

- Czy objawia się to niektórymi konkretnymi ludźmi, czy wszystkim?

-Galina: to są przyjaciele, mężczyźni i mama

- W jakich przypadkach nasila się to uczucie w kręgosłupie?

-Galina: to uczucie nasila się, gdy każą mi się zamknąć, dlatego chcę wciągnąć głowę w ramiona.

Mam wrażenie, że jestem bardzo mały i niewidzialny i chcę stać się niewidzialny.

-Kiedy ten stan pojawił się po raz pierwszy?

-Galina: Myślę, że ten stan pojawił się w wieku 4 lat, zawsze musiałam zachowywać się bardzo cicho, żeby nikomu nie przeszkadzać (zwłaszcza mojej mamie), ponieważ to ode mnie miała trudności w życiu.

- Czy twoja matka ci o tym mówiła?

-Galina: tak

-A to spokojne zachowanie, co to było dla ciebie? przejaw jaki stosunek do mamy?

-Galina: szacunek a nawet współczucie, jest jej ciężko i chciałam ułatwić jej życie.

-Dobrze rozumiem: brak jakichkolwiek emocji i tego rodzaju sztywność w ruchach jest równoznaczny z przejawem współczucia i ułatwieniem życia bliskiej osobie?

- Galina: tak. w mojej głowie teraz takie słowa „nie żyj pełnią życia a wtedy innym będzie łatwiej”.

-Dobrze rozumiem: mamy formułę: okazywanie empatii = tłumienie emocji (pragnień) i inicjatywy?

-Galina: tak, zauważyłam też jeden szczegół, jak ludzie czegoś ode mnie potrzebują, wchodzą w moje życie, a więc nie ma potrzeby mnie i nie potrzebują moich problemów

-Jak się czujesz najczęściej w podobnych przypadkach

-Galina- szybciej niż używana, ingeruję w życie wszystkich, mam tylko jeden problem i nie mam prawa obarczać kogoś swoimi problemami, Nie zasługuję na troskę o szacunek i miłość. Jestem źródłem bólu, kłopotów, problemów, jestem zbędna i niepotrzebna. A najciekawsze jest to, że kiedy wywierają na mnie presję, to nawet nie sądzę, że mogę się temu oprzeć lub powiedzieć nie (jakbym nie miała prawa tego robić), a ja nie mam prawa się bronić, bronić się.

- Jak myślisz, jakie są konsekwencje wydarzeń z dzieciństwa w dzisiejszym życiu? Zwłaszcza: ta formuła: okazywanie empatii = tłumienie emocji (pragnień) i inicjatywy?

-Galina okazuje się, że w ten sposób ułatwiam życie bliskim. Im mniej mam pragnień, im mniej problemów stwarzam, tym łatwiej i łatwiej jest innym żyć. Tak bardzo się za to upokorzyłem.

-Jakie wnioski można wyciągnąć po naszej rozmowie?

-Galina: to przez te wydarzenia z dzieciństwa nie pozwoliłam sobie na wiele rzeczy, nie broniłam się. A to bezpośrednio wpłynęło na mój zawód, ponieważ jestem osobą kreatywną. Mam talent, ale nie wolno mi go pokazywać, nie stać mnie na komunikowanie się z pewnymi ludźmi w tych miejscach, w których chciałbym być, mam pragnienia i marzenia, ale sam tego zabroniłem.