2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52
Kryzys czterdziestolatków (od 35 do 45 lat) to „kryzys podsumowania pierwszych wyników swojego życia”. W naszych czasach to właśnie w tych latach upada granica warunkowa: „Przeszedłem życie w połowie drogi”.
W tym wieku nasila się żądza niezależności i rośnie irytacja wobec „pracy u wujka” Według statystyk coraz więcej startupów zakładają osoby z tej grupy wiekowej. Ale w przeciwieństwie do „śmiałych projektów” dwudziestolatków, czterdziestolatkowie już w wieku czterdziestu lat doskonale rozumieją, w jaki segment rynku wkraczają i jakie realne możliwości mają, by coś na tym polu zrobić.
W tym wieku ludzie nie mogą już „pisać wrzącą wodą” i „wydychać parę”, ich energia jest znacznie mniejsza niż w wieku dwudziestu i trzydziestu lat, ale mniej jest podrzucania i migotania. W wieku 40 lat ludzie zwykle nie popełniają już czynów, które prowadzą do bezsensownego marnowania zasobów i energii, nikt nie „chlapie sprawności” i nie próbuje sypać kurzem w oczy.
Konsekwencje szalejącej infantylizacji
Współczesną kulturę zachodnią cechuje lekceważenie starości, a nawet jej wypieranie z pola jej uwagi. Dziś nie jest już modne bycie siwowłosym i mądrym. Wręcz przeciwnie, zarówno kobiety, jak i mężczyźni starają się wyglądać młodo i wyglądać tak młodo, jak to tylko możliwe. Dotyczy to nie tylko sprawności fizycznej i wyglądu, ale także stylu życia, a nawet stanu psychicznego. Można powiedzieć, że współcześni ludzie są bardziej dziecinni niż pokolenie ich rodziców.
Jednak w wieku 40 lat natura zaczyna wysyłać młodemu pokoleniu pierwsze sygnały, że wiek jest czymś realnym. W okolicach oczu pojawiają się zmarszczki, zmienia się koloryt ciała, odkłada się tłuszcz, którego coraz trudniej odpędzić, pojawiają się drobne i poważne owrzodzenia oraz problemy zdrowotne. Młodzi czterdziestolatkowie i panie zaczynają wyglądać trochę śmiesznie.
Można powiedzieć, że kryzys wieku lat czterdziestych to postępująca przemiana infantylnej „starzejącej się młodości” w dorosłego. Oczywiście nie zawsze idzie to gładko i bez problemów.
Nieodparta nierówność płci
Dla kobiet 40 lat to także subiektywny i biologiczny kamień milowy dla narodzin pierwszego dziecka. Nie potrafiły sobie poradzić z podstępnością natury w procesie walki o emancypację kobiet, a feminizm, który stał się modny pod koniec XX wieku, nie jest w stanie rozwiązać tego problemu. Jest w tym pewna niesprawiedliwość: mężczyźni mogą pozostać infantylni do 50, a nawet do 60 lat, a następnie brać udział w urodzeniu dziecka, podczas gdy kobietom przypisuje się wyraźnie mierzony przez naturę wiek rozrodczy.
Osłabienie instytucji rodziny powoduje, że dla mężczyzn kryzysowi czterdziestu lat towarzyszą niekiedy nie tylko problemy egzystencjalne, ale także chęć dokonania swoistej rewizji w życiu osobistym. W wieku 40 lat dość często zdarzają się przypadki opuszczania rodziny przez mężczyzn z powodu pojawienia się kochanek lub chęci założenia nowej rodziny, z reguły z młodszą kobietą.
Dorastanie dzieci a konflikt pokoleniowy
W wieku czterdziestu lat dzieci zwykle zaczynają dorastać u ludzi, u niektórych osiągają wiek dojrzewania, a u innych są już dojrzałe płciowo. Pojawia się nowy rodzaj problemu, a wydatki rodziny rosną.
W rodzinnych kłótniach i konfliktach dzieci zaczynają już odgrywać nie tylko rolę mimowolnych świadków, ale także całkiem aktywnych uczestników. I bardzo często to oni inicjują konflikty. Dzieci zaczynają przybierać charakter, bronić swoich praw, coraz wyraźniej manifestuje się w nich ich osobowość.
W ostatnich latach nasilił się swoisty konflikt pokoleniowy. Rodzice, których młodość i młodość minęły w latach dziewięćdziesiątych, a którzy sami wdarli się do ludzi i zdobyli „godną pozycję w społeczeństwie”, nie mogą zrozumieć swoich dzieci, którym oddali wszystko, ale ich dzieci nie chcą realizować ambitnych plany ich matek i ojców…
Chęć założenia własnej firmy
W tym wieku ludzie albo już realizują swoje ambicje zawodowe, albo rozumieją, komu ich kariera nie wyszła. Zmiana pracy na inną staje się coraz trudniejsza w miarę wzrostu pozycji i płac, a także rośnie obawa, że po odejściu z obecnej pracy nie będzie już nowej. A jednocześnie kumuluje się zmęczenie i nuda z pracy w tym samym miejscu lub w tej samej okolicy.
Na zmianę zawodu jest już za późno, więc jest chęć radykalnej zmiany życia i otwarcia własnego biznesu, w którym będzie można zrealizować wszystkie zapomniane i stłumione nadzieje i marzenia, które kłębiły się w mojej duszy od najmłodszych lat.
W wieku czterdziestu lat kończy się magiczny efekt scenariuszy rodzinnych
W wieku czterdziestu lat realizuje się zwykle wiele scenariuszy społecznych lub rodzinnych, w ramach których przedstawiciele tego pokolenia budowali swoje życie. Warto zauważyć, że zarówno pozytywne, jak i negatywne scenariusze tracą swoją magiczną moc. Ale kiedy kończy się nieświadomy program, według którego realizowano życie ludzi, kończą się zwykłe sposoby mobilizowania energii psychicznej i witalności. „Pozbywając się” lub przerastając swoje skrypty, ludzie zmuszeni są szukać ram dla nadania sensu swojemu życiu. Z tego powodu kryzys lat czterdziestych nabiera niekiedy tak silnego nasilenia egzystencjalnego.
Trudno powiedzieć, z jakiego powodu akcja scenariuszy rodzinnych kończy się w wieku 40 lat. Być może dlatego, że do czasu osiągnięcia przez ludzi pewnej dojrzałości i samodzielności ich rodzice są po czterdziestce. W ten sposób magia rodzicielskich zaklęć i przekleństw traci swoją moc właśnie o tę linię wiekową, podobnie jak dzieci nie są już zafascynowane logiką rodzinnych rytuałów i logiką ogólnej interakcji rodziców z nimi i ze światem..
………
W sposób polubowny, do czterdziestego roku życia, coś takiego jak mądrość powinno przyjść do człowieka. Na ogół dzieje się tak w takim czy innym stopniu. Możesz zrozumieć, jak kształtować i rozwijać takie zdolności intelektualne, jak refleksja, rozumienie, przewidywanie.
Trudno powiedzieć, jak można kultywować mądrość. Ale w wieku 40 lat świat zwraca się do osoby z nową stroną, być może wizją świata i siebie w nim pod nieco innym kątem i przyczynia się do przebudzenia mądrości
Zalecana:
Kryzys Wieku średniego: Bunt Lat 40
Gdzie jest szczęście? Co dalej, a co najważniejsze: dlaczego? Osoba dorosła, znakomita osoba w kwiecie wieku, całkiem pomyślna w opinii innych, nagle popada w depresję bez powodu, rezygnuje z prestiżowej pracy, opuszcza zamożną rodzinę, nagle zmienia kierunek działania itp.
Kryzys Ma 15-16 Lat. Odmowa Wcielenia
Mąż jednej z moich koleżanek, z którą pracowałam w klinice psychiatrycznej, był etnografem, za jej pośrednictwem zaraziliśmy się zainteresowaniem tą nauką. Stopniowo zaczęliśmy porównywać wiedzę o człowieku i społecznych aspektach jego życia, zgromadzoną w etnografii, z realiami, które badaliśmy jako psycholodzy.
Kryzys Wieku średniego. Kryzys Wieku średniego U Mężczyzn
Kryzys wieku średniego to chwilowe nieprzygotowanie świadomości człowieka do wyznaczania nowych celów życiowych po osiągnięciu około czterdziestu-czterdziestu pięciu lat, kiedy główny zestaw zadań biologicznych i społecznych albo został już pomyślnie zakończony, albo staje się oczywiste, że to na pewno się nie spełni.
KRYZYS 3 LAT DZIECI
Dziecko zaczyna chcieć działać niezależnie, stąd stałe zdanie dziecka „ja sam”. Jednocześnie chce robić to, co robią jego rodzice, nawet jeśli oczywiście nie leży to w jego mocy. W końcu rodzice są dla niego przykładem wszystkiego. Dziecko ma swoje pragnienia, już rozumie różnicę między „chcieć” a „musieć”.
KRYZYS 7 LAT W DZIECI
Dziecko idzie do szkoły i zaczyna rozumieć swoje miejsce w świecie public relations. Dziecko zaczyna rozróżniać między „jestem tym, czym jestem” a „jestem tym, kim inni mnie widzą”. Powstaje życie wewnętrzne i powstaje arbitralność zachowań.
