Jak Wstydziłem Się Matki: Przypadek Z Praktyki

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Po rozwodzie zaczęła zachowywać się nieodpowiednio dla kobiety w tym wieku. Nosi buty, skórzane spódnice i torby pytona. Jej wygląd przyciąga mężczyzn i wstyd mi się jej.

Boris napisał do mnie niespodziewanie. Był zmieszany w słowach i nie od razu zrozumiałem, czego ode mnie chciał.

Boris ma 17 lat i ma trudną relację z matką.

- Moja mama ma 43 lata. Trzy lata temu była zwykłą spokojną kobietą, dopóki NIE poznała GO. Był potężny, bogaty i sławny w naszym mieście.

Fakt, że zdecydowała się wyjść za mąż po raz drugi, w zasadzie nie przeszkadzał mi. Wydawało się, że dał jej wszystko: stanowisko, pieniądze, samochód, dom. Ale małżeństwo nie trwało długo.

Teraz mama znowu jest sama. I wydaje mi się, że po rozwodzie zaczęła zachowywać się nieodpowiednio dla kobiety w tym wieku. Mama nosi buty, skórzane spódnice i pytony. Jej wygląd przyciąga mężczyzn i wstyd mi się jej. Odnosi się wrażenie, że wyszła na polowanie na bogatych samców.

"No, a co z tobą?" - żartują przyjaciele. - "To daje pieniądze - i dobrze."

Tak, ale jakim kosztem! Tak bardzo cierpię z powodu jej zachowania i chcę, aby moja mama wróciła do normalnego wyglądu!

Z wiekiem zaczynamy inaczej patrzeć na świat. Zmienia się też zachowanie naszych rodziców. Czasami wydaje nam się, że wydają się być różne. Wiele osób po prostu przestaje rozpoznawać swoje matki. I oprócz urazy do nich nic nam to nie daje.

Dlaczego to się dzieje?

Najpierw dorośniesz. W dzieciństwie każde zachowanie mamy (i odpowiednio taty, ale w artykule skupię się na mamie) jest postrzegane wyłącznie jako prawda.

Dorastając, rozumiesz, że wcale tak nie jest. A mama, jak każda osoba, ma urojenia. Masz własny punkt widzenia na zupełnie inne sytuacje w życiu, a ponieważ jesteś młody i gorący, nie możesz przyznać się do błędu (inny punkt widzenia).

Po drugie, dziecko ma wyraźne przekonanie, że matka jest osobą, która jest mu winna w życiu. Musi zgodnie z jego pierworodztwem.

Jesteś moją matką, urodziłaś mnie, co oznacza, że musisz się mną opiekować, chronić, zapewniać, dawać miłość! A jeśli z jakiegoś powodu dziecko go nie otrzyma, powstaje wewnętrzny protest.

W miarę dorastania zmienia się twój umysł i zaczynasz zdawać sobie sprawę, że twoja matka jest ci winna tyle samo, co każda inna osoba. I zaczynasz przyjmować jej prezenty z wdzięcznością.

Po trzecie, różnica w pojęciach wieku.

Kiedy miałam 15 lat, wydawało mi się, że 25-letnia kobieta jest już ciotką, a w wieku 40 lat była na ogół staruszką.

Teraz moja koleżanka ma 39 lat z kucykiem, wychodzi za mąż trzeci raz i chce urodzić ukochane dziecko. Mnie to nie dziwi, nie przeszkadza i nie wywołuje w ogóle żadnych negatywnych emocji. Teraz wyobraź sobie mnie w wieku 15 lat z tą informacją?

Być może Boris nie mieścił się w żadnym z tych trzech wymienionych przeze mnie punktów, ale problem relacji między dziećmi a rodzicami był i pozostaje.

Więc co możesz z tym zrobić?

Kochać.

- Kochać? Co jest takie proste? Po prostu podnieś i kochaj?

Tak, znów kochaj swoją mamę. Nie ten, który cię całował rano, robił naleśniki i łajał za lekcje.

I nowy, niezależny, z własnymi pragnieniami, z własnymi lękami i błędami.

Poznaj ją ponownie.

Spójrz na nią nie tym dziecięcym spojrzeniem, ale nowym, dorosłym, świadomym.

Nie zmieniła się, nie! To ta sama matka, która bardzo cię kocha i poświęciła ci swoje życie. Zmieniłeś się, co oznacza, że powinieneś to zaakceptować.

Zmieniając nasze nastawienie do sytuacji, możemy zmienić cały jej przebieg.

Niech twoja mama będzie tym, kim chce być. W końcu, kiedy pozwoliła ci wyrosnąć na osobę, którą się stałeś.