Dlaczego Mam To Samo Ze Wszystkimi Moimi Ludźmi! (6)

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Nie żałuję, że cierpię

Szkoda, że czas minął.

Nadal ilustruję logikę akcji gry scenariuszowej na przykładzie relacji Igora z Maszą, a raczej tylko Maszą, odkąd ta para się rozpadła. Po poważnej przerwie w stosunkach ludzie bardzo często albo „wbijają klin klinem”, natychmiast wpadają w nowy związek (co przytrafiło się Igorowi), albo przez długi czas są w stanie psychicznego oszołomienia. Masza wyzdrowiała prawie dwa lata. Ale ku jej przerażeniu zauważyła, że już w drugim miesiącu relacji z nowym młodym mężczyzną zaczęły się w nich pojawiać sytuacje, które były jej bardzo znane z historii z Igorem.

Dlaczego mam to samo ze wszystkimi moimi mężczyznami?

Miłość jest zła, czyli magia chemii miłosnej

Mówią, że w chemii miłości jest coś biologicznego, ludzie są rzucani sobie w ramiona przez samą naturę. Inni są bardziej skłonni wierzyć w mistycyzm i machinacje losu. Psychologowie lubią mówić o imprintingu dzieciństwa lub o tym, że dziewczęta zakochują się w mężczyznach, którzy są jak ich ojcowie, a młodzi ludzie wybierają tych, którzy są jak ich matki. Nie będziemy wchodzić w te spory, ponieważ w przypadku Maszy wyraźnie widać dziecinne odciski.

Nie miała żadnego duchowego ani emocjonalnego związku z ojcem, więc on sam nie odegrał szczególnej roli w jej losie, z wyjątkiem tego, że wrzucił w jej życiorys spisek zdrady. „Śmiertelnym człowiekiem” dla Maszy okazał się jej wujek, młodszy brat jej ojca. Psychoanalitycy zagłębili się w problematykę dziecięcej erotyki, ale tutaj odniesiemy się tylko do tego, że niektóre dziewczynki i chłopcy potrafią zakochiwać się głęboko i mocno od wczesnego dzieciństwa. Trudno powiedzieć dokładnie, co jest przejawem dziecięcej miłości, ale niewątpliwie może zawierać zarówno namiętność, jak i tę szczególną energię, która wraz z biologicznym dojrzewaniem człowieka zamienia się w energię erotyczną i seksualną.

Dzieci potrafią zakochać się w człowieku całą duszą, a czasem okazują się bardzo spostrzegawcze, tak bardzo, że dostrzegają najgłębsze, a nawet ukryte cechy charakteru swojego wybrańca. Niemniej jednak najczęściej tylko niektóre zewnętrzne przejawy osoby są wdrukowane w jego duszę, tylko niektóre cechy jego zachowania. W przypadku Maszy wesołość Wuja Jury, jego skłonność do głupoty i wymyślania zabawnych historii, zapadła w jej duszę.

Gdyby po rozwodzie z ojcem matka Machine nie zerwała wszystkich więzi z jego rodziną, w tym z wujkiem Jurą, to Masza, gdy dorośnie, będzie mogła uwzględnić w swoim wybranym jeszcze bardziej istotne cechy jego charakteru, mogłaby, jak mówią, „zrozumieć jego istotę”. Ale tak się złożyło, że zniknął z jej życia zbyt wcześnie, więc w jej duszy odcisnął się tylko wizerunek lekko infantylnego i dziarskiego mężczyzny. Masza wtedy nadal nie mogła zrozumieć, że ich bliskość z wujkiem Jurą wynikała z jego zdolności odczuwania wibracji cudzej duszy i bycia zahipnotyzowanym niejasnymi obrazami fantazji z dzieciństwa - wszystko to wydawało jej się wtedy czymś oczywistym.

Jeśli dziewczyna od niemowlęctwa odczuwa miłość swojego ojca i ta miłość jest wzajemna, to ma możliwość pielęgnowania jego wizerunku w swojej duszy, a wraz z dorastaniem obraz ten staje się coraz bardziej złożony. Można powiedzieć, że w szczęśliwych i pełnych rodzinach wdrukowanie dzieci „dojrzewa” i rozwija się wraz z tymi, w których duszach zostało odciśnięte.

Ale życie jest dalekie od zawsze i nie dla każdego zamienia się w piękną bajkę. Niestety rodzice czasami dyskredytują w oczach dziecka jasny obraz, który mu się początkowo ukazał. Albo, jak to miało miejsce w Maszynie historii, idealny obraz mężczyzny nie zdążył wyłonić się i dojrzeć w swojej psychice, ponieważ ten, który był jej pierwowzorem, po prostu zniknął z jej życia.

Podsumowując to, co właśnie zostało powiedziane, można zauważyć, że dziewczęta nieustannie zakochują się w niewłaściwych mężczyznach, ponieważ tylko zewnętrzne cechy ich „śmiertelnego mężczyzny” odcisnęły się w ich pamięci. Są oszukiwani w swoim wybranym, ponieważ za zewnętrznymi przejawami, które wyglądają jak coś cenionego, może się ukryć coś zupełnie innego. W przypadku postrzegania Maszyny przez Wuja Jury, jako dziecko nie mogła zrozumieć, że jego ekstrawersja jest tylko ochroną psychologiczną. W rzeczywistości był człowiekiem skłonnym do kontaktów kameralnych i selektywnych.

Warto zauważyć, że dorośli czasami postrzegają swojego rozmówcę jako powierzchowną histeroidę tylko dlatego, że jest artystyczny i rozmowny, nie zdając sobie sprawy, że jego wesołość i gadatliwość to tylko zasłona dymna. Dopiero po tym, jak zacznie ci ufać, możliwe staje się rozważenie bardziej podstawowych cech jego charakteru. Czego więc możemy się spodziewać po dziecięcej percepcji! I czy można się dziwić, że chemia miłości często działa z niewłaściwą osobą.

Gry scenariuszowe i strategie radzenia sobie z traumą

Gra scenariuszowa jest bardzo silnym mechanizmem psychologicznym, a wyzwalaczem jej uruchomienia jest często chemia miłości, która wybuchła w relacjach między ludźmi. Wiemy, że miłość może przerodzić się w nienawiść, a energia miłosnej chemii nie może prowadzić do duchowej intymności, ale zostać wykorzystana do uruchomienia gry scenariuszowej, zwłaszcza jeśli pierwsza „wzorcowa miłość” została nagle odcięta i spowodowała uraz psychiczny.

Można powiedzieć, że granie scenariuszy to sposób, w jaki człowiek zaczął przezwyciężać traumę, albo sposób na psychologiczne przetrwanie w sytuacji ciągłego stresu, trudnego dla niego okresu życiowego.

Wczesnym stresem psychicznym dla Maszy była historia skandali jej rodziców. Aby przezwyciężyć tę traumę, wybrała grę, która w moich poprzednich artykułach z tej serii została nazwana „wojną niedźwiedzi i królików”. Masza toczyła wojnę między swoimi zabawkami, Mishka pokłócił się i walczył z Królikiem, aby później mogli zawrzeć pokój i rzucić się sobie w ramiona. Masza nie mogła pogodzić swoich rodziców w prawdziwym życiu, ale w swojej grze była w stanie przezwyciężyć destrukcyjny efekt konfliktu.

W związku z Igorem Masza nieświadomie uruchomiła tę grę w tych przypadkach, gdy wydawało jej się, że ich związek znalazł się w impasie. Nieświadomie sprowokowała Igora do konfliktu i starcia, mając nadzieję, że potem się pogodzą i skończą w swoich ramionach. Czasami tak było. Ale Igor miał swoją bajkę, więc w odpowiedzi na afery Maszyn włączył własną grę – „grę w latanie” i „unikanie konfliktów”. W ten sposób uniknął psychologicznej presji matki, którą z kolei sprowokowała zdrada ojca i odejście z rodziny.

Historia drugiej miłości Maszy

Kolejny wybrany, któremu udało się zatopić duszę w Maszynie, okazał się równie wesoły jak Igor, ale był jeszcze bardziej dziecinny. I co ważne, temu infantylizmowi w żaden sposób nie towarzyszyła ani umiejętność tworzenia własnych światów, ani umiejętność wymyślania czegokolwiek. Sam Staś (nowy młody człowiek Maszy) bardzo lubił się z nim bawić i jakoś go zabawiać.

Na pierwszej randce z Maszą Staś opowiedział jej kilka swoich charakterystycznych historii, których sam nie wymyślił, ale jego matka kiedyś wymyśliła w dzieciństwie. Wyśmiewając się z tych absurdalnych przygód, Masza uznała, że to Staś jest osobą, która potrafi takie rzeczy komponować sam. Co więcej, w większości już mówiła, a Staś tylko śmiał się jak dziecko, zadowolony, że nigdy się nie nudził przez cały wieczór.

Masza ponownie zamieniła w swojej duszy żałosną parodię wuja Jury w swój oryginał. Natomiast Staś w ogóle nie miał umiejętności przyzwyczajania się do duszy drugiego człowieka i tworzenia z nim wspólnych światów. Był infantylnym młodzieńcem, który znudził się sobą, ale był bardzo wdzięczny tym, którzy byli gotowi się z nim bawić, zabawiać go czymś.

Staś gotów był, jak szczeniak, zapłacić osobie, która zabawia go z czułością i oddaniem, byle tylko starczyło mu czasu i energii, by go bawić. Ale kiedy Masza wróciła do domu zmęczona i sama potrzebowała wsparcia, Staś szybko się zasmucił i uciekł, by położyć się przy komputerze lub zadzwonić z jednym ze swoich przyjaciół.

To zachowanie spowodowało, że w psychice Maszyny pojawiła się zwyczajowa gra scenariuszowa. Zaczęła próbować wezwać Stasia do rozmowy, żeby się z nim pokłócić, a potem zawrzeć pokój.

Staś miał jednak własne kontuzje i własne sposoby na ich pokonanie. Gdy matka w akcji odmówiła zabawy z nim za karę za niektóre z jego grzechów, potajemnie uciekł do babci, która chętnie ratowała ukochanego wnuka przed zbyt surową córką, która nie rozumiała, że z dziećmi wszystko można rozwiązać przez bawić się.

Kiedy więc Masza próbowała go „wychować” (w jej rozumieniu wezwała go do rozmowy), Staś zaczął jęczeć i oświadczać, że do niczego nie jest zdolny, że jest nieudacznikiem i zawsze wszystko psuje. To zepsuło grę w zarodku. Po tym Staś, zdając sobie sprawę, że Masza już nie chce się z nim zajmować, uciekł, aby pograć na komputerze. Kiedy pod naciskiem Maszy musiał usunąć wszystkie gry z komputera, zaczął uciekać, aby „pobawić się” z innymi dziewczynami. Wkrótce wszystkie te gry (które Masza legalnie uważała za zdradę) zostały ujawnione, a związek Maszy ze Stasiem został zerwany.

Masza nie martwiła się już tak bardzo samym faktem zerwania tych sekund dla jej „poważnego związku”, przeraziła ją podobieństwo tej historii do tego, jak zbudowano jej związek z Igorem. Wydawało się, że historia ze Stasiem była parodią opowieści z Igorem, a Igor był parodią wujka Jury.

Odbicie wewnętrznej mechaniki twojej psychiki

Masza dwukrotnie nadepnęła na tę samą prowizję i to wystarczyło, aby włączyć refleksję (proces uświadamiania sobie, co dzieje się w jej psychice), ale niektórzy nadal popełniają te same błędy wiele, wiele razy.

Faktem jest, że człowiek nie zawsze jest w stanie rozważyć w swojej duszy działanie jakiegoś rodzaju mechanizmów mentalnych, które skłaniają go do dokonywania tego samego rodzaju błędnych wyborów, stosowania błędnych strategii i podejmowania błędnych działań.

Gry scenariuszowe są jednym z tych bardzo psychologicznych mechanizmów, mechanizmem przezwyciężania trwającego stresu lub konsekwencji psychologicznej traumy. Mechanizmy obronne psychiki niejako zawężają naszą uwagę i samoświadomość, ratują ludzi przed dostrzeżeniem zjawisk, które ich przerażają, a czasem oszukują nasz umysł, proponując im wyimaginowane rozwiązanie problemów. Tak więc mechanizmy obronne wydają się zniekształcać nasze postrzeganie tego, co się dzieje i upajać nasze umysły niespełnionymi nadziejami. Z tego powodu wiele mechanizmów obronnych naszej psychiki, w tym gry scenariuszowe, okazuje się tak trudnych do samodzielnego zrozumienia.

Psychologowie tak lubią grzebać w dzieciństwie człowieka, ponieważ mają nadzieję znaleźć w nim jakąś regularność i pomóc człowiekowi zrozumieć, co dzieje się w jego psychice. Kiedy jednak można uwzględnić refleksję nad przynajmniej jednym zdarzeniem, urzeczywistnić logikę działania przynajmniej jednego przestarzałego mechanizmu ochronnego, wówczas człowiek na podstawie tego wglądu uzyskuje potencjalną możliwość urzeczywistnienia wewnętrznej mechaniki funkcjonowanie jego psychiki jako całości.

Bardzo często realizacja tej gry scenariuszowej, pod wpływem której dana osoba była, zadziwia go i zastanawia: „czy to naprawdę takie proste!”Naprawdę tyle nieszczęść i cierpień spowodowała jakaś głupia fantazja z dzieciństwa i niezręczna próba przezwyciężenia strachu i bólu psychicznego! Do pewnego stopnia tak jest. Ale z drugiej strony nie jest łatwo zidentyfikować i skorygować to wczesne przemieszczenie psychiczne. Rzadko można tak po prostu „pociągnąć za rękę”.

Artykuł należy do cyklu artykułów poświęconych zjawisku „regresji wieku” w związkach miłosnych, a także mechanizmowi „gry scenariuszowych”, które czasami występują w związkach miłosnych i rodzinnych. Przez wszystkie artykuły przechodzi analiza relacji między Igorem i Maszą, są one przykładem manifestacji różnych mechanizmów, które czasami działają w związkach miłosnych.

Oto lista wszystkich tych artykułów: