2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52
Obserwując siebie i słuchając objawień innych kobiet, zauważyłam, że gdy tylko kobieta próbuje zachowywać się kobieco w świecie zewnętrznym, natychmiast wzrasta wpływ męskich energii w świecie wewnętrznym.
Przejawia się to w postaci kontrolującego głosu, który szepcze: „Tutaj musisz uważnie słuchać, nie przerywając”, „Teraz musisz całkowicie zrezygnować z inicjatywy, wykazać słabość”, „Powiedz to, ale milcz o tym”, itp.
Już niedługo ten sam głos będzie oskarżał o niewłaściwą pracowitość, język, głupotę, niestosowne frazy.
Nie ma tu miejsca na spontaniczność, naturalność.
Prawdziwe doświadczenie zostaje zastąpione opiniami o tym, jak i co powinno lub może być.
Na zewnątrz - bierność, słabość, poświęcenie, wewnątrz - twarda męska zasada, która w ich naturze ingeruje w manifestację.
Im głębiej zagłębiam się w badanie tematu kobiecej tożsamości, tym bardziej jestem przekonany o następujących rzeczach.
Kiedy kobieta mówi, że nie czuje się piękna, kobieca, seksowna, nie chodzi o potrzebę uzdrowienia lub uratowania wewnętrznej kobiety (Anima) przed wściekłym wewnętrznym mężczyzną (Animus).
Najczęściej potencjał męskości rozwija się perwersyjnie. Projektując pozytywne aspekty Animusa na zewnątrz (talenty, zdolności, zdolności, siła), czuje w sobie swoją niższość. Zewnętrznie - bardzo silna, wewnątrz - słaba, niezdecydowana, bojąca się działać, bronić się, przekształcać coś w świecie zewnętrznym.
Tylko na pierwszy rzut oka wydaje się, że kobiecie brakuje determinacji, działania, manifestacji, męskości, ale tak naprawdę jest porywana przez męską energię, co przejawia się w poczuciu, że nie jest rozumiana, niedoceniana, w zazdrości, porównywaniu, w ciągłym oczekiwaniu na swoją szansę, aby pokazać wszystkim, udowodnić swoją sprawę.
A potem nie trzeba „pompować kobiecości”, ale uzdrowić męską część psychiki, uwolnić kobiecą zasadę od gruzów zranionego wewnętrznego mężczyzny.
Toczy się w niej wojna, w której kobiecość zawsze przegrywa. Wewnątrz szaleje męska energia władczego, autorytarnego starca, który domaga się posłuszeństwa regułom, wybitnych sukcesów zewnętrznych.
Kiedy kobieta nie zna swojej Animy (części uczuciowej), jej Animus (umysł, Logos) decyduje, kim powinna być. Ściślej mówiąc, kobieta oddziałuje ze swoim Duchem (Animus) nie w całości, ale z duchem racjonalizacji, który swoim wpływem ogranicza głębię potencjału realizacji Duszy.
Jak każdy archetyp, Animus ma zarówno pozytywne, jak i negatywne aspekty manifestacji w psychice kobiety.
Pozytywne przejawy: aktywność w świecie zewnętrznym, odwaga, skupienie na celu, dyscyplina, skupienie energii.
Negatywne cechy Animusa: służenie fałszywym wyobrażeniom, w wyniku czego kobieta nie jest w stanie odróżnić adekwatności swoich wniosków. Nie chodzi tu o szaleństwo, ale o stereotypowe sądy, wokół których kobieta buduje swoje życie, zmagając się z odmiennością poglądów. Ścisłe trzymanie się przekonań „mężczyzna powinien”, „kobieta powinna”, pozbawione kontaktu z rzeczywistością jest jednym z przykładów negatywnego aspektu Animusa. W takich przypadkach mówią o obsesji, wchłonięciu przez Animusa lub negatywnym kompleksie ojcowskim.
Można go również wyrazić:
1. W konstruowaniu pożądanych wizerunków siebie.
Wszystkie myśli krążą wokół fantazji o istnieniu „idealnej wersji siebie”, do której kobieta nieustannie dąży. W swojej koncepcji pomysł może nie jest zły, ale w formie realizacji jest bardzo neurotyczny: dewaluować to, co jest, przywiązywać wagę do tego, czego nie ma.
2. Innym rodzajem działania negatywnego aspektu jest myślenie o tym, co należało zrobić inaczej w swoim życiu, co osiągnąć, jakie szanse zostały utracone, dlaczego, kto jest winien itp.
Regularne transfery do przeszłości i przyszłości to nieproduktywne fantazje, które odwracają uwagę od rzeczywistych praktycznych działań w teraźniejszości.
3. Obecność stałego głosu w głowie, który komentuje myśli, uczucia, zachowanie, wyznacza zasady życia.
Prowadzi to do spadku adaptacji do rzeczywistości, kobieta pogrąża się w nieświadomej walce o władzę, kontrolę, słuszność.
W języku hiszpańskim jest słowo Dura, które tłumaczy się jako „twardy”. Twarda, kategoryczna, kontrolująca kobieta czuje i jest postrzegana przez innych jako dorosła. Mam na myśli, że czuje się bardziej jak „mężczyzna” niż kobieta.
4. Podział na "telom".
Jungowie nazywają to podziałem Animus na części duchowe i czujące.
Zniszczona zostaje relacja z własnym ciałem, kobieta ignoruje lub ma trudności z rozpoznaniem swoich potrzeb fizycznych. To często prowadzi do problemów z wagą i uzależnień. Dyscyplinowanie relacji z ciałem w sposób troskliwy, ponowne nawiązanie z nim kontaktu (z tym, który jest, a nie z tym, który kiedyś był lub będzie) pomaga nawiązać kontakt z wypartymi pragnieniami, potrzebami i stworzyć bezpieczną przestrzeń ponownie połączyć się z kobiecą energią.
5. Idealizacja postaci ojca i późniejsze projekcje pozytywnej animusu (dyscyplina, odwaga, podejmowanie decyzji) na innych mężczyzn.
W tym przypadku, mimo że mówimy o pozytywnym aspekcie ojcowskim, nadmierna obsesja na jego punkcie pewnego dnia przesunie wahadło na przeciwny biegun – obraz „idealnego mężczyzny” na zawsze stanie między kobietą a prawdziwym mężczyzną, ona przeniesie na niego swoje pozytywne cechy. W efekcie kobieta traci kontakt z własnymi siłami, czuje się bezradna, słaba utożsamiana jest z rolą ofiary.
Kiedy kobieta nie zdaje sobie sprawy ze swojego potencjału, nie ryzykuje wyjścia w świat zewnętrzny, radzenia sobie z wyzwaniami otoczenia, zaczyna obwiniać o to swojego mężczyznę. Nie znajdując bezpośredniej realizacji, zablokowana energia szuka wyjścia albo przez autodestrukcyjny gniew, albo przez gniew i rywalizację z mężczyzną.
Ranna będzie walczyć o dominację nad nim, nie zdając sobie sprawy, że ma do czynienia nie z czymś poza nią, ale z własnym zadaniem zrozumienia „mężczyzny w niej”. Innymi słowy, ze swoim Animusem, który swoim autorytetem i siłą sugestii przekonuje kobietę, jaka powinna być, jaki powinien być jej mężczyzna i nie ma innych opcji. Utożsamiana z Animus jest pełna naładowanych emocjonalnie myśli, kategorycznych opinii, które z czasem całkowicie ją ujarzmiają i kontrolują.
