Magia I Psychologia. Magiczne Myślenie. Rodzaje I Rodzaje Magicznego Myślenia

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Myślenie magiczne może zajmować zarówno nieznaczną, jak i dużą część charakteru osoby, która jest nieodłączna we „wszechmocnej kontroli”. Na jakich przekonaniach można budować magiczne myślenie?

Wiara w uniwersalną łączność i warunkowość. Najwyraźniejszym przykładem tego przekonania jest karma. Dlaczego niektórzy ludzie gorliwie wierzą, że z powodu ich czynów spotkało ich coś złego? Chodzi o to, że człowiek nie może pogodzić się z niepodważalnym faktem - tak może się stać złe rzeczy. Dlatego zawsze starają się znaleźć związki przyczynowe, a jeśli nic nie jest widoczne w świecie fizycznym, tkają coś wymyślonego i niewidzialnego („Ze względu na to, że ktoś policzył / obliczył, te kłopoty„ przyleciały”do mnie! Nic się po prostu nie dzieje Poza tym zdecydowanie muszę kontrolować ten świat, bo inaczej nie będę wiedziała, jak się zachować, aby uniknąć takich sytuacji. Człowiek jest ścigany totalną próbą kontrolowania wszystkiego, aw jego życiu nieustannie „ingerują” w siły, których nie widzi, i ogólnie nie wiadomo, czy istnieją …

Wiara w obiektywność subiektywnego świata. Uderzającym przykładem są osoby cierpiące na anoreksję (patrząc na siebie w lustrze, widzą siebie jako „pełnych”, ale sami są jak zapałki). Relatywnie mówiąc - jeśli zobaczyłem kosmitę, to szczerze w to wierzę, przekonam do tego innych, broniąc faktu, że kosmici naprawdę istnieją („Nic nie rozumiesz! Obcy naprawdę istnieją!”). O wiele łatwiej jest człowiekowi uwierzyć w to, co wydawało się, że widział, a nie w manifestację psychozy w sobie. Dlatego psychoza jest tak niebezpieczna – widziałem coś, wierzę w to, będę wierzył dalej, bo chcę dalej się kontrolować („nie mogę uwierzyć, że kontrola nad sobą została utracona!”).

Przekonanie, że nasze myśli są materialne i zdolne do „kontrolowania” świata. Innymi słowy – teraz pomyślę, zastosuję technikę wizualizacji, narysuję obrazki i pokryję nimi wszystkie ściany w mieszkaniu, a na pewno będę miał penthouse w centrum Nowego Jorku czy Miami i rzeczywiście moje życie zamieni się w bajka. Najbardziej ekstremalną wersją manifestacji takiego magicznego myślenia jest lalka Voodoo (co oznacza zabawkę złego człowieka, przekłuwają ją igłami, szczerze wierząc, że spadnie na tę osobę nieszczęście). Co zaskakujące, ludzie zawsze znajdują potwierdzenie swoich działań. Prędzej czy później człowiek doświadcza nieszczęścia, ponieważ nie zawsze wszystko może być płynne i bezchmurne. Jednak w oczach prawdziwego konesera magicznego myślenia kłopoty zawsze wiążą się z jego wiarą w magię („Och, zadziałało!”). Kolejny przykład - w czasie wojny zwyczajowo było wskazywać swoje nazwisko i imię w ściśle wyznaczonych miejscach, w przeciwnym razie coś się stanie! Ocaleni żołnierze zawsze próbowali tłumaczyć wypadki tym stereotypem, ale pamiętajcie, że dla wielu, którzy nie stosowali „zasady magii”, to nie działało.

Wiara w obecność wiedzy tajemnej – ktoś wie na pewno, ale ja nie wiem! Ogólnie rzecz biorąc, cała wiedza, której jeszcze nie znasz, jest tajemnicą. Prędzej czy później nauczysz się wiedzy, której wcześniej nie znałeś. Jednak najciekawsze jest to, że ludzie szczerze wierzą, że istnieje „cudowny magik-zbawiciel”. Często po psychoterapii ludzie płoną z nadzieją, że psycholog powie im pewne zdanie i tym samym znacznie zmieni ich życie, cierpienia znikną z duszy, a życie stanie się bajką, jak w dzieciństwie (warunkowo - ogrody zakwitnie, wyjdzie słońce i wszystko będzie cudowne). Z czym wiążą się te wszystkie przekonania? Ludzie, których cechuje takie magiczne myślenie, wykazują pewien infantylizm i zrzucają odpowiedzialność, nie przestając wierzyć, że w ich życiu pojawi się wielka „Mama”, która zrobi wszystko. Dlaczego mama? W umysłach wszystkich i nas zapisano, że moja mama naprawdę posiada tajemną wiedzę - jak tylko powiedziała słowo lub pocałowała, a ból w kolanie zawsze ustępował. Podobnie zadziałała zasada z matką – jak tylko czegoś zechcę, to od razu zrobi wszystko (tu mamy na myśli funkcję matczyną, kiedy matka swoim zachowaniem, twarzą, oczami, czasem określa, czego chce jej dziecko). Jednak dziecko postrzega wszystko trochę inaczej - „Wow! Mama domyśliła się, że nadszedł czas, abym jadł!” Wiele osób nie pamięta uczucia, że mama zawsze wie, co robić, czy dziecku jest zimno czy gorąco. Skąd ona to wszystko wiedziała? Niejasny! Prawdopodobnie nasze myśli są przesyłane w kosmos i dlatego ona to robi.

Korzenie magicznego myślenia kryją się więc we wczesnym dzieciństwie (od roku, czasem nawet od urodzenia). Jest to silna kontrola, której doświadcza maluch w okresie niemowlęcym. Gdy tylko się rusza, otaczający go świat reaguje ciepło - mama już odebrała i karmi. Warto płakać – wszystko zostało zrobione tak, jak chciał. Do 3-5 roku życia świat kręci się wokół dziecka, a potem powoli nadchodzi okres frustracji – nie kupią mi wszystkiego, co chcę mieć; nie każdy cukierek można zjeść; nie zawsze możesz robić, co chcesz. Bezpośrednio magiczne myślenie jest utrwalone w dziecku na wypadek, gdyby było otoczone nadopiekuńczością (dziecko nie ma nawet czasu, aby powiedzieć coś o swoim pragnieniu, ponieważ postać matki już to uosabia). Jeśli matka zrobiła to szybciej, niż pojawiło się samo pragnienie dziecka, odpowiednio ukształtowało myślenie magiczne i brak odpowiedzialności. Tacy ludzie nie do końca rozumieją, czego chcą, a nawet podczas terapii ich myśli brzmią niejasno i zdezorientowane, a prośba jest często trudna do sformułowania. Problem ten jest bezpośrednio związany z doświadczeniami z dzieciństwa, kiedy dziecko nie zrozumiało jeszcze, co dokładnie chce jeść, ale zostało już tak bardzo nakarmione (warzywa, owoce, płatki zbożowe, barszcz, zupy itp.), kładąc różnego rodzaju naczynia na stole, których odpowiednio nie rozumie, zrozumie jego pragnienia i nie będzie w stanie sformułować prośby („Chcę tego!”). Innym przykładem jest „Chcę, żeby przestało boleć!” Często w tym przypadku człowiek nieustannie „krąży” wokół niektórych wydarzeń, doświadczeń i ludzi, ale nie może bezpośrednio powiedzieć, co się stało i dlaczego cierpi. Prośba jest niejasna i nielogiczna – „Chcę, żebyś mi tego nie mówił!”.

Osoba zdrowa psychicznie może od czasu do czasu polegać na wierze. Ogólnie rzecz biorąc, to wiara w coś wyższego i mistycznego czasami pomaga nam iść dalej. Ale tutaj ważne jest nie tyle wierzyć w karę i karę, ile w możliwą pomoc wyższych sił. Dlaczego człowiek potrzebuje magicznego myślenia? Ułatwia nam to radzenie sobie z lękiem, przystosowanie się i radzenie sobie ze stresem. Im bardziej stresująca sytuacja, tym silniejsze uczucia (zwłaszcza smutek), tym częściej człowiek zaczyna zwracać się do Boga. Czemu? Każdy z nas w pewnym momencie życia musi się czegoś chwycić i chwycić (przynajmniej mentalnie), by wiedzieć, że nie wpadamy w otchłań rozpaczy i nicości. Jaka jest różnica między zdrową psychiką z magicznym myśleniem z pogranicza a niezdrowym? Osoba o zdrowej psychice rozumie, że jest odpowiedzialna za wszystko, co dzieje się w jego życiu. Niewątpliwie nie mógł zapobiec katastrofie czy traumie (chociaż osoby z typem nerwicowym nadal zaczynają ponosić winę – nie mogły pojawić się w tym miejscu i czasie).

Skąd możesz wiedzieć z góry, który będzie lepszy? Czasami dzieje się to, co się dzieje, i tutaj musisz jasno zrozumieć swój obszar odpowiedzialności - co można monitorować i robić? Tylko w tym przypadku możesz zaplanować swoją przyszłość. Jeśli więc czegoś chcę, najpierw musisz zrozumieć swoje pragnienia, sformułować je, a następnie zaplanować i systematycznie dążyć do ich realizacji. Nie oznacza to, że zdrowa osoba nie może narysować mapy pragnień ani wizualizować, przyklejając obrazki na wszystkich ścianach w mieszkaniu. Osoba, która charakteryzuje się patologicznym myśleniem magicznym, zatrzyma się na tym, a osoba zdrowa psychicznie będzie starała się zrozumieć, w jakim kierunku się porusza, dla niego takie techniki są dodatkową samorealizacją, pomocą w realizacji wewnętrznych możliwości i potencjału (wymuszenia się wstać i zmotywować do pójścia dalej). Ruch jest najważniejszy dla tej osoby (może nie robił wizualizacji, ale będzie się poruszał).

Dość często wiele osób (w tym osób zdrowych) w szczególnie niepokojących okresach życia może odnieść wrażenie, że ich przerażające i przerażające myśli realnie wpływają na procesy życiowe (to już, teraz na pewno się spełni!). Warto jednak pamiętać, że jest to wyłącznie kwestia Twojego niepokoju – narastając w Twojej świadomości, przeraża, podsycany zewnętrznymi lękami.

Straszna fantazja jest jak lawina lub śnieżka, ale obawy niekoniecznie się spełniają! Myśli nie mogą być porównywane do działań, umieszczając je na tym samym poziomie! Wręcz przeciwnie, tylko działania doprowadzą Cię do pożądanego rezultatu. Chodzi tylko o to, do czego dokładnie dążysz. Tutaj pytanie jest trochę inne. Co nas przeraża, co nas przyciąga - a my pójdziemy tam, gdzie coś się stanie!