7 Zasad Komunikacji Z Psychologiem Podczas Konsultacji:

Wideo: 7 Zasad Komunikacji Z Psychologiem Podczas Konsultacji:

Wideo: 7 Zasad Komunikacji Z Psychologiem Podczas Konsultacji:
Wideo: 19 prostych psychologicznych trików, w komunikacji z ludźmi 2024, Marsz
7 Zasad Komunikacji Z Psychologiem Podczas Konsultacji:
7 Zasad Komunikacji Z Psychologiem Podczas Konsultacji:
Anonim

7 zasad komunikacji z psychologiem podczas konsultacji:

- Po pierwsze, musisz całkowicie zaufać psychologowi. (Najlepiej, jeśli złożysz wniosek o czyjąś rekomendację, przeczytasz recenzje o osobie, będziesz mieć pewność, że specjalista ma wyższe wykształcenie zawodowe, stopnie naukowe, tytuły, praktyczne doświadczenie zawodowe, przeczytaj jego artykuły lub książki, jakieś wywiady lub publikacje, zobaczył go w telewizji itp. Wiesz, że sam psycholog miał miejsce w życiu jako specjalista, mąż lub żona, ojciec lub matka itp.).

- Po drugie, musisz być całkowicie szczery z psychologiem i nie ukrywać niczego, co może być ważne w Twojej sytuacji. (Na przykład: trudno jest pomóc małżeństwu przezwyciężyć intymną dysharmonię, jeśli żona nie zgłosi, że w młodości stała się ofiarą gwałciciela. Albo nigdy nie zrozumiemy drażliwości męża, który ukrywa, że był zażywanie narkotyków przez długi czas lub nie zrozumiemy niegrzeczności współmałżonka, jeśli ukryje on swoją kryminalną przeszłość przed żoną i psychologiem itp.)

- Po trzecie, musisz przemyśleć swoje przeszłe i obecne życie na podstawie ocen specjalisty i sformułować nowe pozytywne cele na przyszłość. Nie ma sensu iść do psychologa, jeśli chcesz zmienić tylko inną osobę, a nie siebie, swoje myślenie i zachowanie.

Jeśli uważasz, że wszyscy wokół ciebie są winni oprócz ciebie, psycholog jest bezsilny. Może tylko życzyć ci natychmiastowego zaprzestania wszelkiej komunikacji i osobistych kontaktów z twoim otoczeniem. Ale jeśli sam się nie zmienisz, gdzie jest gwarancja, że Twoje nowe środowisko też będzie Ci odpowiadać?

- Po czwarte, musisz wcielać w życie wszystko, co specjalista zasugeruje Ci jako prawidłowe działanie, maksymalnie wykorzystując swój wysiłek i zdobywając cierpliwość. (Efekt pracy z psychologiem może nadejść w ciągu kilku tygodni, a nawet miesięcy. Przecież te błędy, które narastały przez lata i dekady, są technicznie niemożliwe do naprawienia w godzinach lub dniach. Niestety istnieje pewna inercja psychologiczna).

- Po piąte, sam musisz wykluczyć nowe powtórzenie wszystkich tych błędów w życiu i swoim zachowaniu, z powodu których musiałeś zwrócić się do psychologa.

- Po szóste, nie powinieneś się obrażać przez psychologa, jeśli wyciągnięte przez niego wnioski nie sprawią ci wielkiej radości. Kiedy traumatolog powie ci na wizycie, że masz złamanie kości i miałeś nadzieję, że będzie to tylko ciężki siniak, kiedy terapeuta zdiagnozuje ci zapalenie płuc lub zapalenie oskrzeli i masz nadzieję, że wyjdziesz z lekkiego przeziębienia, jak bardzo Ci to nie zdenerwowało, lekarz nie był winny tego, co się stało. Przyszedłeś na wizytę w tym samym stanie, w jakim przyszedłeś. A więc w sytuacji z psychologiem: nie uczynił ze swoich gości biednych studentów, pasożytów, niewykształconych, nieudaczników, alkoholików, narkomanów, uzależnionych od hazardu, współzależnych, sadystów, masochistów, oszustów itp. Ale z tym wszystkim musi pracować! I bez uczciwego nazywania rzeczy na głos, bez dowiedzenia się, czy zgadzasz się z wizją sytuacji, do której przyszedł specjalista, psycholog po prostu nie może działać. W końcu nie da się wyleczyć złamanej kości, jeśli pacjent lub lekarz nie bierze tego za pewnik i bawi się lekkim siniakiem. Dlatego z góry należy przeprosić za to, że szczery i szczery dialog z psychologiem nie zawsze przypomina ten sielankowy obraz „psychologa na białej kanapie”, jaki w świadomości społecznej kształtują hollywoodzkie filmy.

- Po siódme, rozmawiając z psychologiem, nie należy się czegoś wstydzić. I powinieneś powiedzieć i zapytać absolutnie o wszystko. Szczególnie podkreślam: nie tylko opowiadać, ale i pytać! Po zwróceniu się o pomoc powinieneś dowiedzieć się wszystkiego, co jest dla ciebie ważne i niezbędne, i nie ma absolutnie nic do skromności. To mniej więcej tak, jakbyś przyszedł na wizytę do dentysty, porozmawiał z nim o zębach i opuścił go bez wyleczenia zęba, który cię martwi, ale po wielu rozmowach. Angażując się w jakąkolwiek działalność, ludzie powinni uzyskać konkretny wynik. Zasada ta dotyczy również wizyty u psychologa. A żeby go wdrożyć, potrzebujesz aktywności nie tylko specjalisty, ale także Ciebie osobiście.

Aby pomóc cierpiącemu, nie wystarczy postawić prawidłową diagnozę i podjąć szybkie wysiłki, aby wyeliminować poważne konsekwencje.

Konieczne jest, aby dana osoba wyciągnęła właściwe wnioski z sytuacji, zmienił i poprawił swoje podejście do życia, a w przyszłości sam unikał wpadania w te same lub zasadniczo podobne kłopoty.

I dalej. Każdy, kto zwraca się do psychologa, musi jasno zrozumieć stopień możliwej skuteczności poradnictwa. Przy moim podejściu do pracy osoba powinna mnie opuścić, mając jasne zrozumienie swoich problemów, przyczyn tych problemów, możliwości i perspektyw ich przezwyciężenia, na podstawie mojej oceny psychotypu tej osoby, specyfiki jego Osobowości (jak również ze specyfiki swoich bliskich, męża, żon, dzieci itp.), mając jasną „mapę drogową”, plan ich działań krok po kroku na najbliższą przyszłość, w przyszłości jako cały. Z reguły oferuję kilka modeli do pokonywania naraz problemów osobistych, rodzinnych i codziennych. Psycholog nie ma jednak moralnego prawa do decydowania za osobę, jak będzie żyć dalej. Jeśli alkoholik uparcie nie przyznaje się do tego, że jest alkoholikiem, chce dalej pić i oddać swoje życie w ręce Chance'a, to niestety psycholog nie może sobie włożyć mózgu do głowy. Jeśli mężczyzna lub kobieta nie wierzą, że konopie, naswai, przyprawy czy fajki wodne to narkotyki, trudno powstrzymać ich przed popełnianiem różnych głupstw i przestępstw, uratowanie rodziny jest prawie niemożliwe. Jeśli uzależniony od hazardu nie uważa swojej regularnej nocy siedzącej przy komputerze za uzależnienie, niezwykle trudno jest mu zapewnić silną rodzinę lub karierę. Jeśli mężczyzna jest zasadniczo pewien, że jeśli zarabia dużo pieniędzy, to można pokonać żonę, trudno mu zagwarantować szczęście rodzinne. Jeśli kobieta jest w życiu histeryczna i nie chce patrzeć na siebie z zewnątrz, trudno jej wytłumaczyć, dlaczego mąż unika z nią intymności, a dzieci uciekają z domu. Jeśli dziewczyna uważa, że głównym zadaniem kobiety sukcesu nie jest praca i bycie utrzymanką bogatych mężczyzn, trudno jej przekazać, że nie wszyscy mężczyźni i kobiety podzielają jej zdanie. Itp. itp.

To samo dotyczy tych osób, które po wysłuchaniu opinii psychologa, a nawet zgodzeniu się z nim, nadal nic nie robią w przyszłości. Jak możesz pomóc komuś, kto nie chce sobie pomóc? Pytanie jest retoryczne! Tutaj sytuacja jest taka sama jak na przystanku tramwajowym. Więc zwróciłeś się do traumatologa z bólem ręki. Specjalista wykona USG lub prześwietlenie, stwierdzi, że masz złamanie, chirurg zaproponuje operację zakładania drutów i gipsu. Jeśli odmówisz tych manipulacji lub zaczniesz nosić ciężary z gipsem, lekarz z pewnością nie będzie winien tego, co się z tobą dzieje. Obwiniaj, że twoja ręka będzie krzywo rosła, tylko ty będziesz! Albo jeśli cierpisz na alergię, lekarz cię leczy, ale nie informujesz go, że pracujesz w produkcji niebezpiecznej dla środowiska i nie chcesz zmieniać problematycznego miejsca pracy, po prostu nie ma sensu cię leczyć. Bezsilny będzie tutaj również alergolog z całym swoim szczerym pragnieniem pomocy Tobie i swoim profesjonalizmem.

Zalecana: