Psychosomatyka Migreny. „Prosta” Migrena

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Zacząłem pisać ten artykuł kilka razy i w każdej nowej wersji byłem pogrzebany i utonął w różnych objawach i przyczynach migreny. Według neurologów, z którymi pracuję, tylko około 11% bólów głowy jest związanych z taką lub inną patologią organiczną. Wszystko inne jest bardzo niejasne i nieprzewidywalne, a potem nadchodzi pewien okres i migreny, które dręczą człowieka przez prawie całe życie, nagle znikają tak tajemniczo, jak kiedyś. Jest to prawdopodobnie jeden z głównych powodów, dla których migreny są uważane za psychosomatozę. Drugim powodem jest to, że przy migrenach o różnej etiologii ludzie różnie reagują na określone (punktowe) leczenie, a niektórzy w ogóle nie reagują, natomiast prawie zawsze obserwuje się poprawę stanu pacjentów w wyniku działań psychoterapeutycznych. Dlatego nie będę się rozwodził nad opisem objawów, przebiegu i somatycznych przyczyn migreny, dla większości osób są one zupełnie inne. Proponuję wyjść z tego, że migrena to nie żart, więc ten, kto cierpi na tę dolegliwość, ma nie tylko ustaloną diagnozę, ale także dobrane leki, które pomagają złagodzić jego stan.

Co się tyczy ogólnych przyczyn psychologicznych, popularna psychosomatyka nauczyła nas, że migrena wiąże się z odrzuceniem samego siebie na rzecz innych, ponieważ głowa jest związana z osobowością człowieka. Jednocześnie praktyka psychosomatyki naukowej i praca z ludźmi w klinice jest bardziej skłonna do wersji nadmiernego nacisku na siebie i braku subiektywnego poczucia przyjemności, ponieważ głowa nigdy się nie boli (układy i tkanki wokół są zaangażowane w mechanizm bólu, a nie sam mózg). A sam fakt, że każdy rodzaj migreny może iść w innym, przeciwnym kierunku, zawsze potęguje wizję, że osoby cierpiące na migrenę są zdenerwowane informacjami zwrotnymi od siebie. To bardzo silne uogólnienie. W naszej praktyce każdy indywidualny wariant rozwoju migreny oferuje zupełnie inne historie, pod pewnymi względami nawiązujące do oficjalnego „obrazu osobowości pacjenta”, a pod pewnymi względami znacznie go poszerzające i doprecyzowujące. O najczęstszych typach migren napiszę w kilku notatkach, ten zacznę od najczęstszego przypadku - migreny bez aury niezwiązanej z innymi objawami fizjologicznymi.

Migrena bez aury

Migrena bez aury najczęściej wiąże się z przeciążeniem psycho-emocjonalnym, zmęczeniem, dlatego często jest mylona z bólem napięciowym. Nie mówimy jednak o przeciążeniu mięśni, ale o zmęczeniu moralnym, kiedy ludzie długo noszą w sobie problem, ciągle odtwarzają w głowie rozwiązanie, dużo planują i w napięciu czekają na pozwolenie, boją się nie być w czas lub bycie nie w porę itp.

Ponadto tacy klienci często mają braki w umiejętnościach skutecznego planowania (wydaje się, że biorą na siebie zbyt wiele obowiązków na okresy czasu, a potem nic nie robią i rozpoczynają bieg pewnych procesów pracy). Poczucie własnej wartości jest często naruszane (nie tak bardzo, że jest niedoceniane, ale także przez to, że człowiek przecenia swoje możliwości, z których podejmuje się tego, co nie zawsze jest w jego mocy, a u szczytu podświadomego rozwiązania tego konfliktu „Nie radzę sobie!”, boli mnie głowa).

Zasadniczo osoby z „prostymi” migrenami nie zawsze rozumieją swoje zasoby, zarówno fizyczne, jak i psychiczne, dlatego często wykazują objawy uzależnienia (zarówno od innych osób, jak i od jedzenia itp.). Również w procesie psychoterapii bardzo często mają trudności z opisaniem swoich odczuć i przeżyć, wahają się z odpowiedzią i ciągle wybierają między dwoma przeciwieństwami „z jednej strony czuję to, bo…, ale z drugiej ręka, czuję to, bo…”. Takim ludziom trudno jest podejmować decyzje i dokonywać wyborów, więc wolą iść „na moletowane”, kupować te same produkty, ubrania, słuchać tej samej muzyki, oglądać te same programy i filmy itp. Prawdopodobnie jest to jedna z tych opcji, gdy związek człowieka z samym sobą zostaje zerwany bardziej w wyniku wychowania niż w wyniku cech wrodzonych, cech charakteru, temperamentu itp.

Jednocześnie ten rodzaj bólu często wiąże się z przeżywanym dzień wcześniej konfliktem, stresem i związany jest z wydzielaniem kortyzolu. Z psychologicznego punktu widzenia wynika to z faktu, że z tego czy innego powodu klient ma upośledzone umiejętności komunikacyjne. Nie mogę powiedzieć, że są to ludzie, którzy tłumią swoje potrzeby i nie wiedzą, jak powiedzieć „nie”, ponieważ Wśród przypadków naprawdę wzmożonego niepokoju i unikania konfliktu byli też klienci, którzy wręcz przeciwnie, w dialogu zachowują się nadmiernie pewni siebie, a nawet agresywnie, a często sami są inicjatorami kolizji.

Tak czy inaczej „prostą” migrenę bez aury korelujemy nie tyle z cechami osobowości, co z psychosomatykami sytuacyjnymi, gdzie choroba objawia się w wyniku określonego zdarzenia i wyuczonego destrukcyjnego modelu zachowania. W związku z tym w zależności od tego, co stało się punktem wyjścia i jakich strategii behawioralnych stosuje klient, dobieramy metody psychokorekcji. Ponieważ początek napadów ma charakter cykliczny, a nie jednorazowy, ważne jest, abyśmy określili, jakie konkretne postawy i działania powodują, że dana osoba reaguje w ten sposób na zidentyfikowany problem i oferuje konstruktywne możliwości ich zmiany.

Jednocześnie same ataki migreny pojawiają się głównie nie w procesie samego konfliktu (zarówno wewnętrznego, jak i interpersonalnego), co jest bardziej charakterystyczne dla napięciowych bólów głowy, ale po pewnym czasie, co odbiera klientowi świadomość związku z sytuacja konfliktowa. W takich momentach (jak w ogóle w diagnozie „przewlekłych” bólów głowy) bardzo ważną rolę odgrywa dziennik obserwacji. To dzięki niemu nie tylko psycholog może potwierdzić lub zaprzeczyć powiązaniu choroby z pewnymi wydarzeniami życiowymi, ale także lekarz może odnotować ważne kryteria diagnostyczne (na przykład, jakie leki i jak działają, czy istnieje związek z jedzeniem, alergie, jaki efekt dają środki fizjoterapeutyczne itp.).