Seks. W łóżku Z Socjopatą I Narcyzem

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

1. Socjopata

Cechą charakterystyczną człowieka socjopatycznego jest wysoki poziom agresywności, gwałtowne zaspokojenie, nuda i potrzeba jakiegoś wstrząsającego doświadczenia. Socjopata uwielbia łamać prawo i moralność. Najczęściej jest pozbawiony empatii, nie umie mówić o swoich uczuciach, ma wielką pasję do manipulacji, uwielbia chwalić się swoimi zwycięstwami, swoją siłą. Główną psychologiczną obroną socjopaty jest wszechmocna kontrola, potrzeba odczuwania władzy nad osobą. W przeciwieństwie do „straży granicznej”, która potrafi manipulować nieświadomie, socjopata manipuluje celowo, a ponadto uwielbia wymyślać różne schematy manipulacyjne, obserwując, jak ofiara jest dręczona jego sztuczkami lub jak udało mu się kogoś oszukać.

Psychopata różni się od socjopaty tylko tym, że nie łamie otwarcie prawa i często ukrywa swoje działania przyzwoitym zachowaniem zewnętrznym.

Początkowo socjopata oczarowuje ofiarę demonstracją swojego uroku, siły, mocy. Po raz pierwszy kobieta czuje się z socjopatą pod niezawodną ochroną. Socjopatów często pociągają kobiety, które dorastały bez ojca i początkowo mają kompleks ofiary. Marzą o spotkaniu apodyktycznego człowieka, który uchroni ich przed niebezpieczeństwem i ukarze wszystkich przestępców. Co socjopata pokazuje na początku bardzo wyraźnie.

Mój kolega z klasy, który przez długi czas był wyrzutkiem w klasie, zaczął spotykać się z socjopatycznym facetem z klasy równoległej, który w strachu utrzymywał wszystkie podobieństwa. W jednej chwili wszyscy zaczęli ją szanować, tk. jej nowo powstała przyjaciółka Kola obiecała „złamać” każdego, kto dotknie palcem jego dziewczyny.

Co mogę powiedzieć, seks z socjopatą na początku jest jasny, ekscytujący. Kto oglądał film „Dzika orchidea”, „Sliver”, „Selfie” i tym podobne, zrozumie.

Tego lata, wieczorem, wychodząc na balkon kamienicy, obejrzałem następującą scenę: na ulicy była silna burza, deszcz, grzmot i błyskawica. Nagle na balkon domu naprzeciwko wbiegła naga kobieta, za nią podbiegł mężczyzna, złapał ją za włosy, przechylił przez balustradę (a to było na 10 piętrze) i w tej postaci w deszczu uprawiali seks przed innymi mieszkańcami domu, co należy zaznaczyć, ze zwierzęcą pasją, wcale się nie krępują, bo bezwstyd jest też cechą socjopaty, w przeciwieństwie do narcyzów, dla których bardzo ważne jest zachowanie twarzy.

Socjopata szybko nudzi się regularnym seksem, więc często może uciekać się do parafilii, ekstremalnych rodzajów seksu, nawet z narażeniem życia. Aby wrażenia były bardziej intensywne, przed seksem może zażyć narkotyki i alkohol.

Stopniowo, w miarę jak ofiara staje się coraz bardziej zależna od socjopaty, zaczyna on coraz wyraźniej pokazywać swoją agresję wobec niej. Podczas kłótni może pobić swoją partnerkę, związać ją i zostawić tam na długo.

Psychopaci lubią drwić z ofiary w wyrafinowany sposób, żeby nie było widać ich bicia (np. dławienie się poduszką), a potem „gaslight”, że wymyśliła to wszystko, że jest wzorowym mężem i ojcem. Jeśli zaburzenie psychopaty wymknie się spod kontroli, może nawet zabić ofiarę/przeciwnika. W furii, przytłoczony zemstą, psychopata nie zna granic ani litości.

Potrafi też długo gonić ofiarę, grozić przemocą. Najniebezpieczniejsze jest to, że psychopata jest obdarzony władzą (zastępca lub pracuje w „ciałach”, należy do struktur przestępczych).

Również psychopata/socjopata nie wie, jak być wiernym, nie będzie z nim współpracować, aby rozmawiać o uczuciach, ponieważ nie jest w stanie ich wyrazić, w przeciwieństwie do przejawów chamstwa.

Jako dziecko socjopata był często poddawany okrucieństwu ze strony dorosłych, nikt nie był szczególnie zainteresowany jego uczuciami, a zatem nie ukształtowała się umiejętność okazywania empatii, empatii, wyrażania emocji. Środowisko socjopaty od dzieciństwa zachęcało go do bycia silnym fizycznie, przebiegłością, wytrzymałością i opanowaniem emocji.

2. Narcyz

Narcyz w związku jest bardzo zależny od własnego wstydu. Wstyd u narcyza powstał z lęku przed niestosownością: w dzieciństwie rodzice albo stale go do kogoś porównywali, albo stawiali wygórowane oczekiwania.

Narcyz bardzo boi się pokazać swoją niedoskonałość i dlatego dąży do ideału we wszystkim: w wyglądzie, w ubraniach, w statusie społecznym, w życiu codziennym, w wyborze partnera, specjalisty. Narcyzowi zależy zarówno na prestiżu osobistym, jak i na prestiżu otaczających go ludzi.

W związku z tym początkowo idealizuje kobietę. A na razie w ich związku wszystko jest idealne: żywy romans, dżentelmeńskie zaloty, prezenty, cudowny, zmysłowy seks. Bardzo ważne jest, aby narcyz na początku wywarł silne wrażenie na kobiecie, aby uwierzyła, że nigdy wcześniej jej się to nie zdarzyło i jest mało prawdopodobne.

Na początku związku narcyz pojawia się jako książę, o którym marzy wiele kobiet: przystojny, zadbany, imponujący, uważny, taktowny, hojny, romantyczny …

Jednak narcyz nie tylko wybiera dla siebie kobietę. Najczęściej ma to, czego w danej chwili potrzebuje: koneksje, możliwości, stanowisko lub po prostu cechy osobowości, które wspierają jego samoocenę (nieustanny podziw dla niego) lub mogą przyczynić się do jego osobistego rozwoju.

A teraz, gdy kobieta jest już szaleńczo zakochana w narcyzu, włącza manipulatora, próbując ją ujarzmić i przywłaszczyć sobie to, czego potrzebował: przejąć nad nią kontrolę, pieniądze na rozwój biznesu, spłacić dług, przepisać ją na nowo mieszkanie itp..d.

Często słyszy się historie żon narcyzów: kiedyś odniosłam sukces, miałam własny biznes, mieszkanie, samochód. Teraz jestem gospodynią domową, zarejestrowałam mieszkanie dla męża, a on jeździ moją kochanką moim samochodem.

Oprócz utraty statusu i wolności kobiety z reguły tracą także dawną samoocenę. Dzieje się tak dlatego, że narcyz, podporządkowując kobietę swojej kontroli, uzależniając się emocjonalnie od siebie, zaczyna ją dewaluować, aby zdobyć władzę nad wszystkim innym i zapewnić sobie. Jeśli początkowo chwalił kobietę jako kochankę, teraz słyszy od niego jedną krytykę. Stopniowo zaczyna się upewniać, że zachowuje się w łóżku jak kłoda i aby nie stracić tak niesamowitego mężczyzny, musi go zadowolić we wszystkim i znosić wszystko, nawet z kochankami. Kiedy kobieta uświadamia sobie, że wpadła w pułapkę uzależnienia emocjonalnego, a być może także materialnego, może z niej uciec tylko kosztem ogromnego wysiłku i poświęcenia.

Kiedy narcyz uświadamia sobie, że ta kobieta nie ma mu nic więcej do zaoferowania, albo ją opuszcza, albo staje się wobec niej niezwykle manipulacyjny i okrutny.

Narcyz często nie jest w stanie zrozumieć swoich uczuć, ponieważ w dzieciństwie nieustannie kierował się opiniami innych na swój temat. Na przykład narcyz prosi psychologa o wyjaśnienie, czy kocha osobę, czy nie, ponieważ sam nie może tego zrozumieć i poczuć. Dokładnie też nie potrafi rozpoznać uczuć innych ludzi, jest praktycznie pozbawiony zdolności do refleksji.

Z tego powodu kobiecie odmawia się dostępu do jego przeżyć emocjonalnych. Jeśli narcyz mówi o miłości, to za pomocą zapamiętanych fraz z filmów, książek, tego, co chcą od niego usłyszeć.

W seksie narcyz lubi pokazywać władzę nad swoim partnerem, często zachowuje się dominująco, ale seks jest dla niego w zasadzie tylko sposobem na kontrolowanie drugiej osoby i otrzymanie potwierdzenia własnej wielkości, nieporównywalności. Seks nie daje narcyzowi pełnej satysfakcji. jest odizolowany od swoich emocji i dlatego jest zadowolony z fizycznego uwolnienia.

Narcyz dąży do separacji, gdy tylko zaczyna odczuwać pierwsze pędy uczucia.

To upokarzające dla narcyza, gdy czuje się emocjonalnie zależny od kogoś innego. Dlatego narcyz uwielbia grę „podejścia-odległości” w związkach.

Zarówno socjopaci, jak i narcyści, z powodu braku lub braku empatii, nie mogą odczuwać emocji drugiej osoby, dlatego chcą je zobaczyć. Ta potrzeba prowadzi do tego, że „kołyszą” swoje ofiary, nieustannie prowokując je do wybuchów emocjonalnych.

To zachowanie jest typowe dla grupy przygranicznej. Poczucie wewnętrznej pustki i znudzenia powoduje potrzebę poczucia, że żyje – wywołania u partnera reakcji afektywnej: złości, łez, napadów złości, kłótni, a nawet samobójczego szantażu.

Po otrzymaniu na chwilę dowodu miłości i wstrząsu emocjonalnego, tacy ludzie mogą odczuwać krótki spokój, podobny do emocjonalnego orgazmu. Ponadto wybuchy afektywne pozwalają poczuć zarówno większe podniecenie seksualne, jak i jaśniejsze wyładowanie orgazmiczne.

Drodzy czytelnicy, nie przegapcie już wkrótce moich nowych artykułów na temat zachowań seksualnych innych typów osobowości

Autor: Burkova Elena Wiktorowna