"Mamo, Jeszcze Nie Przeżyłem!" Czyli Jak Radzić Sobie Z Uzależnieniem Od Komputera

Spisu treści:

Wideo: "Mamo, Jeszcze Nie Przeżyłem!" Czyli Jak Radzić Sobie Z Uzależnieniem Od Komputera

Wideo: "Mamo, Jeszcze Nie Przeżyłem!" Czyli Jak Radzić Sobie Z Uzależnieniem Od Komputera
Wideo: Mamusia 2024, Marsz
"Mamo, Jeszcze Nie Przeżyłem!" Czyli Jak Radzić Sobie Z Uzależnieniem Od Komputera
"Mamo, Jeszcze Nie Przeżyłem!" Czyli Jak Radzić Sobie Z Uzależnieniem Od Komputera
Anonim

"Mamo, jeszcze nie przeżyłem!" czyli jak radzić sobie z uzależnieniem od komputera

„Nie słucha mnie, po prostu wyłącza komputer, jest histeryczny”, „moje jedyne hobby to komputer”, „Nie chce się uczyć, tam nie jest ciekawie, ale cały dzień gra w gry ! Itp. A jeśli wcześniejsza młodzież była uważana za grupę ryzyka, że to wciąga ich w wirtualny świat, to wraz z pojawieniem się tabletów i telefonów z Internetem, moim zdaniem, sytuacja się pogorszyła. Dzieci od jednego roku grają w gry na tabletach, nadal nie mogą mówić, ale mądre - bawią się!

Warunki rozwoju współczesnych dzieci zmieniły się tak radykalnie, że nawet utalentowanym nauczycielom i bardzo kochającym rodzicom trudno się przystosować. Wszystkie systemy edukacji świata nie uwzględniały możliwości wyjazdu dzieci do wyimaginowanych światów.

Dziecko nie umie bawić się zabawkami, trzeba go tego nauczyć. Na początku po prostu manipuluje przedmiotami, ogląda je, demontuje, łamie, studiuje, ale nie bawi się. Gry uczy osoba dorosła. Gry komputerowe to coś innego, tutaj wszystko jest prostsze i ciekawsze, bardziej ekscytujące. A dziecko wystarczy, a rodzice, bo siedzi cicho, nie wspinają się mu na głowę. A kłopoty wkradają się niezauważone …

Do kogo dziecko jest bardziej przywiązane - do matki czy do komputera? To pytanie czasami dręczy rodziców. Zazdrościmy dziecku bezdusznego samochodu, ale nie jesteśmy gotowi spędzać z nim czasu. Wcześniej rodzic był źródłem szczęścia w obliczu dość monotonnej rzeczywistości. Rodzice mogą teraz pełnić rolę tła dla żywej, nieskończenie zróżnicowanej rzeczywistości wirtualnej.

Z obserwacji wynika, że jeśli dziecku brakuje ciepłych relacji w rodzinie, miłości, czułości, przywiązania, znacznie wzrasta ryzyko powstania wszelkiego rodzaju uzależnień, w tym komputerowych. Przyjemność, którą można uzyskać łatwo i prosto, jest tylko namiastką ludzkiej miłości, której dziecko nie umie uzyskać. Dzieci utknęły na etapie prostszych operacji, jeśli nie znają lub nie mogą sobie pozwolić na bardziej złożone. A komputer, mimo złożonej struktury wewnętrznej, jest prosty, bo łatwy w obsłudze. Aby z nim konkurować, rodzice muszą mieć czas i chęć spędzania czasu z dzieckiem i oczywiście umieć to robić. Spróbujmy dowiedzieć się, dlaczego dzieci wolą komputer i jak połączyć życie wirtualne z prawdziwym.

Dlaczego wolą komputery?

  1. Sam na sam z komputerem dziecko zyskuje wolność i moc, której może mu brakować w prawdziwym życiu. Kontrola rodzicielska została usunięta; zwykłe normy zachowania, wymagające napięcia, koordynacji, uwzględniające interesy innych, zmieniają się na reguły gry, którymi steruje samo dziecko. Z zależnego wykonawcy zamienia się w aktywnego gracza. Tutaj on rządzi. Ta iluzja kontroli rzeczywistości jest najsilniejszym motywem gier wideo.… Specjalnie dla chłopców, którzy chcą poszerzyć swoje możliwości, przestrzeń i poprawić swój stan psychiczny. Mają szansę zostać zwycięzcami w wirtualnym świecie.
  2. Gry do pewnego stopnia pobudzają wyobraźnię, angażując dzieci w nowe mobilne, tętniące życiem światy. Niezbadane, ale wyraźnie ważne jest efekt hipnotyczny technologie ekranowe. Ruchome obrazy, podobnie jak inne ruchome obiekty, mogą fascynować i przyciągać uwagę. Wysoka koncentracja na grze przypomina hipnotyczne zanurzenie we śnie. Czas w tym stanie leci niepostrzeżenie, a przestrzeń zawęża się do kadru ekranu. A jeśli weźmiesz pod uwagę fakt, że dzieci nie czują upływu czasu, to kiedy prosisz lub każesz opuścić grę, wracasz, że właśnie usiadłem! Muszę zapisać, ukończyć misję, dokończyć budowę itp.
  3. Manipulacja komputerem jest łatwa … Łatwość wykonywania skomplikowanych operacji jest niezwykle atrakcyjna dla dziecka, które wciąż boryka się ze wszystkim. W grze trudne triki i skoki są dla niego łatwe. Utożsamiają się z bohaterem i mówią: „Jestem w drodze, skakałem, wygrywałem, budowałem”. W rzeczywistości w trakcie gry zlewają się ze swoimi postaciami i reagują gorzko, czasem histerycznie na porażkę. (Jeden z moich klientów, 6-letni chłopiec, reaguje na przegraną tak, jakby dzieło jego życia zostało stracone. Uderzył głową w stół i ubolewał, dlaczego Bóg tak bardzo mnie ukarał, dlaczego jestem takim przegranym, każdy ma szczęście i NIGDY proces pracy nie zdołał nieco zmniejszyć intensywności namiętności, on wciąż zawodzi, ale już nie bije się i po kilku minutach płaczu wykonuje ćwiczenia oddechowe. Wydaje im się, że ich dzieci są małymi geniuszami i obdarzonymi specjalnymi zdolnościami. A dzieci są zachęcane poczuciem wyższości nad dorosłymi.
  4. Większość gier zbudowana jest na zasadzie serialu telewizyjnego: jeden poziom się kończy - zaczyna się drugi, jeszcze ciekawiej. Twórcy gier robią wszystko, aby gra była nieskończona, aby można było w nią grać w kółko. A przecież twórcy gier wcale nie są altruistami, gry to biznes, ale jak każdy biznes ma na celu zarabianie pieniędzy. A jeśli chcesz być silniejszy, tym bardziej zwinny będzie musiał kupić najlepszą broń, zbroję lub minerały za prawdziwe pieniądze, nie ma znaczenia, że wiele dzieci potajemnie wydaje pieniądze na grę od swoich rodziców.
  5. Grze komputerowej, jak każdemu hazardowi, towarzyszy produkcja hormonów … Gry to nie tyle symulacje światów, ile pewnych żywych przeżyć, silnych emocji. Uzależnienie od gier to uzależnienie hormonalne. Jeśli w prawdziwym życiu dziecko nie odbiera emocji o porównywalnej sile, woli grać na komputerze.
  6. Gry komputerowe ćwiczą uwagę operacyjną i pamięć … Dzieci uwielbiają uczyć się czegoś nowego, a następnie demonstrować swoje umiejętności. Z przyjemnością czują, jak szybko pojawiają się umiejętności.

Jak połączyć prawdziwe i wirtualne życie dziecka?

  1. Najpierw zdecyduj: co oznacza komputer w Twojej rodziniew życiu jakiejkolwiek osoby? Wyolbrzymianie znaczenia komputera przez dorosłych zwiększa jego znaczenie w życiu dziecka. Przesadne lęki przed komputerem odgrywają tę samą rolę.. Spokojne, niemal obojętne podejście do technologii pozwala korzystać z niej z dużą inteligencją, dokładnością i korzyścią. A co najważniejsze, nie doprowadzi do takiej deformacji systemu wartości, w którym deifikuje się bezduszny kawałek żelaza z drutami
  2. Komputer i dyscyplina! Rzeczy są całkiem zgodne! Ale agresja dorosłych tylko hartuje dziecko i tworzy efekt „zakazanego owocu”. Dlatego po pierwsze, przed rozpoczęciem gry musisz wyrobić sobie właściwą postawę: „Wszystkie dzieci w twoim wieku bawią się przez pół godziny”. Po drugie granie na komputerze powinno mieć alternatywne czynności: „Oprócz komputera możemy grać w Lotto!” Agresywne przerywanie zabawy pozostawia znacznie poważniejsze piętno na psychice dziecka niż mogłoby się nam wydawać. Z punktu widzenia dziecka rodzic nie kocha go ani nie rozumie, jeśli nie jest gotowy dzielić się z nim swoją radością. Niestety, jesteśmy przyzwyczajeni do mierzenia głębokości relacji z ludźmi. Na podstawie tego, jak bardzo są wobec nas wrażliwi w trudnych okolicznościach – czy są gotowi podzielić się z nami problemem? Ale dzieci mają inną logikę. Troszczą się jako norma i oceniają kocham przez to, jak bardzo rodzic jest włączony w radosną stronę życia, dlatego aby uniknąć konfliktów: 1. Ustal z wyprzedzeniem czas 2. Podczas zabawy dziecko nie odczuwa upływu czasu, dlatego polecam klepsydra, zwłaszcza dla przedszkolaków, w przeciwieństwie do innych typów zegarów, upływ czasu jest w nich wizualnie widoczny 3. Dokładnie dotrzymuj słowa, jeśli umówiłeś się na pół godziny + 10 minut na dokończenie, aby następnym razem było inaczej dziecko będzie manipulować i przesuwać czas, wiedząc, że się podda. Mama nie może sobie poradzić, niech tata lub babcia, ta, która jest stabilna, połączy się i śledzi czas.
  3. Niska samoocena u dziecka - to jest podstawa powstawania każdego niechcianego uzależnienia. Jeśli jest za mało przyjemnych bodźców, które niosą radość, spokój, rozweselają, zaskakują, bawią, inspirują, w życiu jest za mało, każda przyjemność, w tym granie na komputerze, może powodować uzależnienie. Oznacza to, że nie tylko wyolbrzymiając wagę komputera, ale też nie doceniając siebie, naszego dziecka, popychamy je do zadowolenia z roli prostego wykonawcy cudzych programów, także komputerowych. Nie potrzebuje więcej. A niska samoocena jest wynikiem słabej miłości rodzicielskiej.
  4. Komputer zajmie szczególne miejsce w życiu dziecka, jeśli nie ma przyjaciół i innych znaczących powiązań ze światem … To prawdziwy problem w dobie indywidualizmu i życia w dużych, gęsto zaludnionych miastach. Jeśli masz choć trochę okazji do stworzenia warunków do wspólnych gier, będąc w grupie rówieśniczej, nie przegap tego.
  5. Standardy pobytu dziecka przed ekranem są w przybliżeniu następujące. Do 3 lat, bez komputerów i konsol! Przynajmniej do 3 lat… Bo rzeczywistość trudno konkurować ze światem wirtualnym, w którym wszystko co nieciekawe jest odfiltrowywane i zbierane jest to, co najbardziej „fajne”. Po 3 latach czas gry należy dozować i zrobić maksymalnie pół godziny, najlepiej w przerwie po 15 minut każda. Możesz stworzyć regułę: „Komputer tylko w weekendy!”, „Albo komputer, albo telewizor!”, „Gramy tylko razem!”. Takie zasady są podstawą kultury korzystania z zasobów informacyjnych.
  6. Zasada „Gramy tylko razem!” szczególnie ważne, ponieważ gwarantuje zaangażowanie osoby dorosłej w proces gry. Ale co najważniejsze, uczymy dziecko grać, modelujemy stosunek do komputera. Dzieciom łatwiej jest poradzić sobie z nieodpartą chęcią częstszej zabawy, jeśli widzą, że dorośli przestają. Połóż obok zegar, wyjaśnij, że ograniczenie czasowe jest warunkiem gry.
  7. Jak odpowiedzieć na pytanie dziecka, po co ograniczać czas? Przypomnijmy, że mali ludzie mają nie tylko głowę i ramiona, które są tak potrzebne komputerowi, ale także nogi, plecy i brzuszek. Chcą też się bawić, biegać, skakać. W przeciwnym razie nie dorośnie mężczyzna, ale kijanka o słabym ciele. Dzieci są pod wrażeniem! Gry na świeżym powietrzu w kolejce i gry komputerowe. Dzieci kochają jedno i drugie i spokojnie przechodzą z jednej ciekawej aktywności na drugą, wszystko będzie zależeć od Ciebie i tego, jak zorganizujesz proces gier w rzeczywistości.

Test na uzależnienie dzieci od Internetu (S. A. Kulakov, 2004)

Odpowiedzi udzielane są w pięciostopniowej skali: 1 – bardzo rzadko, 2 – czasami, 3 – często, 4 – bardzo często, 5 – zawsze

1. Jak często Twoje dziecko przekracza ustalone ramy czasowe korzystania z sieci?

2. Jak często Twoje dziecko rozpoczyna swoje obowiązki, aby spędzać więcej czasu w sieci?

3. Jak często Twoje dziecko woli spędzać czas w Internecie niż z rodziną?

4. Jak często Twoje dziecko nawiązuje nowe relacje z przyjaciółmi online?

5. Jak często narzekasz na ilość czasu spędzanego przez Twoje dziecko w Internecie?

6. Jak często doświadczenie szkolne twojego dziecka wpływa na ilość czasu spędzanego przez twoje dziecko w Internecie?

7. Jak często Twoje dziecko sprawdza pocztę e-mail przed zrobieniem czegokolwiek innego?

8. Jak często Twoje dziecko woli komunikować się online niż komunikować się z innymi?

9. Jak często Twoje dziecko stawia opór lub zachowuje się w tajemnicy, gdy jest pytane o to, co robi w Internecie?

10. Jak często zauważyłeś, że Twoje dziecko włamuje się do sieci wbrew Twojej woli?

11. Jak często Twoje dziecko spędza czas w swoim pokoju grając przy komputerze?

12. Jak często Twoje dziecko otrzymuje dziwne telefony od swoich nowych „przyjaciół” online?

13. Jak często Twoje dziecko warczy, krzyczy lub zachowuje się zirytowane, gdy jest zaniepokojone byciem online?

czternaście. Jak często Twoje dziecko wygląda na bardziej zmęczonego i zmęczonego niż wtedy, gdy nie miałeś internetu?

15. Jak często Twoje dziecko wydaje się być zagubione w myślach o powrocie do sieci, gdy jest offline?

16. Jak często Twoje dziecko przeklina i denerwuje się, gdy jesteś zły z powodu jego czasu online?

17. Jak często Twoje dziecko woli być w sieci od swoich poprzednich ulubionych zajęć, hobby, zainteresowań innych?

18. Jak często Twoje dziecko denerwuje się i jest agresywne, gdy ograniczasz czas spędzany w Internecie?

19. Jak często Twoje dziecko woli spędzać czas w sieci zamiast wychodzić z przyjaciółmi?

20. Jak często czujesz się przygnębiony, przygnębiony, zdenerwowany, gdy jesteś offline i kiedy wracasz do sieci, wszystko to znika?

Z wynikiem 50-79 punktów rodzice muszą wziąć pod uwagę poważny wpływ Internetu na Twoje dziecko i rodzinę.

Z wynikiem 80 i wyższym dziecko jest bardzo prawdopodobnie uzależnione od Internetu i potrzebuje pomocy specjalisty psychologa.

Co jest niepożądane: karać, wyłączać internet, pozbawiać innych przyjemności. Wszystkie te działania są nie tylko bezużyteczne, ale i szkodliwe, ponieważ dziecko może się wycofać, stać się agresywne, nastolatek może wyjść z domu.

Co robić - zapewnić dziecku pełne życie w rzeczywistości - silne wrażenia, przyjazne towarzystwo, pożyteczne zajęcie. Pozwól mu wspinać się po drabinkach linowych i ścianach wspinaczkowych, uczyć się szermierki lub jeździć konno, grać w KVN lub przynajmniej wykorzystywać umiejętności komputerowe do projektowania lub pisania programów. Zgódź się na ograniczenie czasu przy komputerze z prawem do wystarczającej ilości gry raz w tygodniu lub raz w miesiącu.

Jeśli masz trudności z radzeniem sobie samemu. Skonsultuj się z psychologiem, przy pomocy specjalisty możesz poprawić jakość życia dziecka.

Radzenie sobie z uzależnieniem - to zawsze kompleksowa pomoc psychologiczna dla całej rodziny. Efektywność pracy zarówno z dzieckiem, jak i rodzicami jednocześnie przyspiesza sam proces gojenia ponad trzykrotnie.

Nałóg - Jest to choroba rodzinna, chociaż sam objaw objawia się u dziecka. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że rodzice lub inni „ważni” dorośli dla dziecka lub nastolatka będą w różnym stopniu zaangażowani w pracę psychologiczną.

Zalecana: