Dziwna Przyjaźń: O Tym, Jak Ważne Jest „zaprzyjaźnienie Się” Z Objawem Choroby

Spisu treści:

Wideo: Dziwna Przyjaźń: O Tym, Jak Ważne Jest „zaprzyjaźnienie Się” Z Objawem Choroby

Wideo: Dziwna Przyjaźń: O Tym, Jak Ważne Jest „zaprzyjaźnienie Się” Z Objawem Choroby
Wideo: Jak zapanować nad stresem? [Podcast Na Zdrowie #017] 2024, Marsz
Dziwna Przyjaźń: O Tym, Jak Ważne Jest „zaprzyjaźnienie Się” Z Objawem Choroby
Dziwna Przyjaźń: O Tym, Jak Ważne Jest „zaprzyjaźnienie Się” Z Objawem Choroby
Anonim

Człowiek, znajdujący się w sytuacji wykrycia choroby, zwłaszcza gdy dzieje się to niespodziewanie, jest jakby w szoku i oszołomieniu

Mało kto powie: „Hurra, w końcu!”.

Takie informacje odbierane są niejednoznacznie i bez radości. Jest mało prawdopodobne, że ktoś będzie w stanie to zaakceptować natychmiast, bez zaprzeczania i bez gniewu.

To trudna ścieżka i każdy podąża nią na swój własny sposób. Wiele osób zadaje pytania „Dlaczego ja?” i „Co zrobiłem źle?” Znajdą tysiące odpowiedzi na te pytania, a może prawie żadnych, ale każdy wybierze jedną lub kilka, które są dla niego odpowiednie. Ważne jest, aby osoba w takiej sytuacji znalazła przynajmniej jakieś wyjaśnienie, nawet jeśli jest to zaprzeczenie oczywistości.

Wybór dokonany, przejdźmy dalej. Mamy pewien objaw, nie nazywam tego konkretnie chorobą, żeby nie zarazić tematu efektem „Jestem chory!”. Mamy objaw jakiejś choroby, z którą musimy żyć i coś z nią zrobić.

Bardziej interesuje mnie, jak żyć z nim tak harmonijnie, jak to tylko możliwe.

Bez względu na to, jak dziwnie to zabrzmi, ważne jest, aby „zaprzyjaźnić się” z nim i zaakceptować.

Rzeczywiście, wielu z nas, nie negując obecności symptomu, zaprzecza, że do niego należymy – zgodnie z zasadą „jest, ale nie jest mój”. Istnieją więc jako dwie oddzielne galaktyki w jednym organizmie.

I nawet przychodząc do lekarza, pacjent, powiedzmy, „przynosi” objaw i nie przychodzi sam. A w swojej duszy i ciele człowiek walczy z cudzym przedmiotem. Ale w tym przypadku sama ta walka bardziej uciska człowieka niż choroba i jej przebieg.

Aż chcielibyśmy temu zaprzeczyć, ale objaw to nasza część, a jeśli jest teraz, to nie można tego zignorować. Niezwykle ważne jest, aby się z nią spotkać i porozmawiać.

Można to zrobić metodami, które nie wymagają specjalnych urządzeń i umiejętności, ale w większości wymagają wsparcia psychologa, który potrafi pokierować pracą we właściwym kierunku.

Jeśli mimo wszystko zdecydujesz się zapoznać z samym swoim objawem, to nie jest to problem, najważniejsze jest to, że znajdziesz siłę, aby iść tą drogą do końca, a jeśli coś nie wyjdzie, znajdź odwagę, aby szukać wykwalifikowanych Wsparcie.

Więc zacznijmy.

Musisz wziąć przedmiot lub kawałek papieru, który będzie charakteryzował twój objaw. Możesz nawet nadać mu nazwę, jeśli możesz

Następnie musisz umieścić ten obiekt w przestrzeni względem siebie, gdy czujesz jego obecność w swoim życiu: daleko lub blisko, z tyłu lub z przodu, w prawo lub w lewo.

Po umieszczeniu go spróbuj z nim porozmawiać, nazywając go żywą istotą. Nie spiesz się i słuchaj swojego serca, co chce powiedzieć na objaw.

Ten apel musi koniecznie zawierać zwroty typu: „Wiem, że jesteś częścią mnie, że przyszedłeś (przyszedłeś) po coś”. Jeśli nawet nie wiesz i nie rozumiesz w ogóle, jakie przesłanie niesie twój objaw, to również mu o tym powiedz: „Nie wiem, dlaczego jesteś dla mnie, a ja nie chcę cierpieć, ale akceptuję cię i Twoja misja w moim życiu”.

Podziel się z nim swoim bólem i doświadczeniami w takim stopniu, w jakim istnieją w twoim życiu. A także daj nam znać swoje życzenia dalszej interakcji: „Przyjmuję cię teraz, wiem o twojej misji w moim życiu, ale chcę iść dalej i chcę, abyś odszedł (wyszedł)”, lub jeśli są to nieuniknione zmiany zdrowotne” Przyjmuję cię, pamiętam o tobie, ale proszę nie przeszkadzaj mi cieszyć się życiem i być szczęśliwym (szczęśliwym).”

Po rozmowie ważne jest, aby znaleźć miejsce wdzięczności, a to bardzo trudny krok. Najczęściej może pojawić się, gdy objaw ma okazję zareagować na ciebie. To znacznie komplikuje zadanie, ale sprawia, że praca nad sobą jest wielokrotnie bardziej efektywna.

Dlatego jeśli chcesz i jest okazja, znajdź przedmiot lub ulotkę, która na chwilę Cię zastąpi i stań w miejscu objawu. Spróbuj posłuchać siebie i zobaczyć tę osobę naprzeciwko, która znajduje się na trudnej ścieżce uzdrowienia i przebaczenia. Postaraj się przekazać uczucia, które masz w miejscu objawu.

Ale ostrzegam, że ta część musi być wykonana pod nadzorem specjalisty, aby jeszcze bardziej nie kłócić się z objawem i nie zaszkodzić sobie.

Po wykonaniu przynajmniej pierwszej części będziesz w stanie „uczłowieczyć” objaw, a tym samym „uczłowieczyć” tę część siebie bez zamrażania lub blokowania jej. Stając się spokojniejszy, mądrzejszy i zdrowszy. I bez względu na to, jak później rozwiną się wydarzenia zdrowotne, łatwiej będzie Ci być sobą w harmonii ze sobą.

Zalecana: