Gówno Matko

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Matki często zwracają się do mnie, a podczas terapii dowiadujemy się, jak te matki czują się jak gówno. Albo: jestem gównianą matką, cholera. Zdarza się, że matka dziecka od 0 do 3 lat czuje coś takiego lub po prostu tak. Wszystkim wokół nich wbija się w głowę, że istnieje jakiś super model super matki, a prawdziwe matki, chociaż próbują, w żaden sposób nie dorównują tej super matce całym swoim życiem.

Piękne zdjęcia i historie matek z dziećmi w sieciach społecznościowych, gniewne komentarze pod postami, że „Jestem zmęczona i nie radzę sobie z dzieckiem”, „Moje dziecko w ogóle nie śpi” – nasze realia są z wami. A także okrzyki krewnych i przyjaciół: „Jak chciałeś? O czym myślałeś?” „Konieczne jest kształcenie!” „Wychowałam swoje dwójkę bez pieluch i bez niczego – poradziłam sobie ze wszystkim!” itp…

Możesz zmęczyć się dzieckiem, możesz być wyczerpany i czuć bezsilność, bezradność, zmęczenie, smutek, smutek, wyczerpanie nerwowe i wiele, wiele innych uczuć matki małego dziecka, które nie są akceptowane i nieakceptowane w społeczeństwie. To jest w porządku.

Jeśli jesteś zmęczony dzieckiem, to w porządku! Postaraj się zapewnić sobie odpoczynek - skontaktuj się z bliskimi, przyjaciółmi z prośbą o pomoc. I pozwól sobie na odpoczynek. Tak - idź na spacer, zaczerpnij powietrza, rozejrzyj się po drzewach, niebie i trawie. Idź do domu na herbatę/kawę, zamów i zjedz swój ulubiony posiłek.

Nie możesz zabierać dziecka na spacer 3 razy dziennie. I tak, możesz nie chcieć chodzić na spacer. W ogóle. Możesz nie wyrazić radości macierzyństwa całym swoim wyglądem po nieprzespanej nocy. Możesz być zazdrosna o swoje koleżanki i chcieć iść z nimi, a nie siedzieć całymi dniami z dzieckiem – i masz prawo prosić męża o pomoc, kiedy idziesz z koleżankami. Nie możesz prasować piżamy dziecka w przedszkolu i rajstop córeczki. I tak, możesz wysłać swoje dziecko do przedszkola - bo jesteś zmęczona. Nie, i nie jesteś sukinsynem. Jesteś tylko matką małego dziecka. Zdarza się, że słowa i postawy w twojej głowie to słowa twojej matki „o słusznej sprawie”. Ważne jest, aby odkryć i uświadomić sobie, że to tylko słowa twojej matki. I te słowa nie zawsze pokrywają się z rzeczywistością - po prostu zapomniała o swoich uczuciach i przeżyciach w nocy bez snu - często starając się być idealną matką, często z poczuciem winy wobec krewnych/sąsiadów/znajomych i swojej matki/ojca. Masz prawo nie dziedziczyć historii swojej matki w dążeniu do bycia matką idealną.

Częstą cechą ludności i potomków ludzi z byłego ZSRR jest piękna fasada rodziny, a to, co się za nią dzieje, nie jest ważne. Teraz ta funkcja jest kontynuowana w sieciach społecznościowych - wszyscy widzimy na zdjęciu fasadę życia danej osoby i nie myślimy o tym, co kryje się za fasadą …

Nie ma idealnych matek. Zrozum to.

Uświadom sobie wartość ciebie i twojego życia, wartość twoją dla ciebie i tylko twojego dziecka / dzieci. I to jest twoja historia. Jest wyjątkowa. I tylko Ty możesz to ocenić i nikt inny. I zauważysz, jak z czasem twój nastrój może się podnieść, zmniejszą się niepokój i roszczenia do świata / do siebie, a potem spojrzysz i okaże się, że żyjesz po prostu życiem.

Ważne jest, aby zauważyć swój stan, zadbać o siebie i swoje uczucia, zanim inni to zauważą i np. będą zmuszeni wezwać lekarzy.

Uwaga - często pojawiająca się agresja słowna i nie tylko matek wobec dzieci jest konsekwencją długotrwałego powstrzymywania negatywnych emocji, które pojawiają się u matki dziecka, jak u każdego żywego człowieka.

Ważne jest również, aby zdać sobie sprawę, że wyścig o status „idealnej matki”, który rozpoczął się we wczesnym dzieciństwie Twojego dziecka, będzie w przyszłości prowadził do kręcenia się z dzieckiem, jego rozwoju w szkole, ścigania się o wyniki w zawodach, przyjęcie na studia za wszystko i dla każdego, ale nie dla samego dziecka, często nikt nie usłyszy aspiracji i marzeń samego dziecka …

Będzie starał się odnieść sukces i być szczęśliwy według twojego scenariusza, jak widzisz to ze swojego życia, często zupełnie nieświadomy tego, czego tak naprawdę chce, jak naprawdę chce żyć.