Czy Kobiece Przeznaczenie Jest Ucieczką Od Wolności?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Teraz bardzo modna stała się nowa forma kobiecego sposobu myślenia, przez pryzmat pewnego „kobiecego przeznaczenia”. To powrót do „świętej wiedzy” i „prawdziwie kobiecej roli”, a także wielu praktyk energetycznych. W takich miejscach nawet stosunek do uczestników szkolenia jest szczególny, nazywa się ich „Wróżkami”.

Na takich szkoleniach obiecują uczyć kobiecości, uczyć małżeństwa i dzielić się sekretami, jak być dobrą żoną. W zasadzie nic złego. Jak dotąd jedyne niepokojące jest to, że dość często wychodzą stamtąd dziewczęta i kobiety, wierząc, że sens ich życia jest w rodzinie i konieczne jest z zaciekłym pragnieniem uczynienie z siebie kobiety (Bogini, Pani, Królowa), ogólnie według szablonu podanego na treningu. Oznacza to, że płeć piękna jest rozważana tylko w kontekście relacji z mężczyzną, jako rodzaj dodatku. Próbują zwrócić kobietę ze współczesnego społeczeństwa, gdzie „zakłada spodnie” i wraca na łono rodziny – do męża, dzieci i domostwa.

Oczywiście teraz możemy poruszyć kwestię „nielubianych przez mężczyzn liderek kobiet” (ulubiony przykład trenerów w walce o instytucję rodziny).

Och, gdybyś tylko wiedział, ile razy było na odwrót, kiedy silni akceptują tylko silnych. Przytoczyłbym tu cytat mojego kolegi P. Rakowa: „Prawdziwy mężczyzna szuka Kochanki (domu i JEJ własnej! Przestrzeni), a słaby szuka służącego”. Ile mądrości jest w tych słowach. Ale teraz nie piszę o równowadze mocy i energii.

Jak objawia się koncepcja „kobiecego przeznaczenia”? Oczywiście predestynacja, otula życie kobiety w jakiejś specyficznej formie, charakterystycznej tylko dla płci pięknej. Na przykład „poszukiwanie TWOJEGO przeznaczenia” oznacza wolność wyboru określonej ścieżki, w której jest miejsce na wyobraźnię, kreatywność, błędy i niepokonane ścieżki. Ale „kobiece przeznaczenie” ma dość sztywne formy: żona, kochanka, matka, kochanka i po prostu piękno.

Nie zrozumcie się źle, to są świetne role. Bzdura zaczyna się, gdy zaczynają ślepo i „nadmiernie” podążać za nimi, wkopując się w przypisane im wartości.

Kobieta od razu stara się być wzorową żoną – w końcu mężczyzna jest „Bogiem”, a jej mężczyzna musi „służyć”

Albo próbuje urodzić wiele, wiele dzieci, aby stać się wzorową matką (zwłaszcza, gdy za pierwszym razem nie wszystko jest idealne). Itp.

Te kobiety przypominają mi małe dziewczynki odrabiające pracę domową, aby stać się prawdziwą kobietą. Jednak wielu robi to nie z miłości do sztuki, a przynajmniej dla siebie, ale dlatego, że „jest to konieczne”, „tak mówiono na szkoleniu”. Zwłaszcza, gdy pojawia się pytanie: „Jak mogę zerwać ten wyczerpujący związek? Zostałem tylko ja”.

Piękne dziewczyny i kobiety. Droga do dojrzałej osobowości prowadzi przez inne pytania

Na przykład:

"Czego chcę od życia?"

"Kim chcę być?"

„Co chcę robić w nadchodzący wieczór i do końca życia?”

"Co jest dla mnie cenne?"

„Co chcę wymienić ze światem i za jakie pieniądze?”, I tak dalej

Inny mój kolega, psycholog rodzinny P. Zygmanovich powiedział kiedyś: „Dziewczyna staje się kobietą, kiedy może zaspokoić własne potrzeby”.

Kłóciłem się przez długi czas, broniąc prawa do bycia słabym. I po chwili zdałem sobie sprawę - nie chodzi o umiejętność zarabiania pieniędzy i osiągania celów. Chodzi o umiejętność nie uzależnienia się od mężczyzny. Nie tylko w sensie finansowym (powinieneś przynajmniej hipotetycznie być w stanie zrobić coś, aby w razie awarii wyżywić się w elementarny sposób). Bardziej w sensie emocjonalnym - stać się zarówno mamą, jak i tatą. I oczywiście Kochaj siebie, aby nie zamykać dziur w swojej duszy inną osobą.

Tak więc kobiety szukające odpowiedzi na inne pytania są obiektywnie ciekawsze (uwzględniana jest opinia mężczyzn). Mają odwagę myśleć inaczej, dokonać wyboru i wziąć odpowiedzialność (tym słowem lubią też straszyć na „kobiecych” treningach, wychowując infantylne dziewczynki, które „powinny przyciągać możnych tego świata”). Osobowość dojrzała, zawsze wolna, zwłaszcza w Miłości, która nie jest skażona zależnościami i obowiązkami. Dla niej każda osoba jest jej własnym wyborem, każdy jasno przeżyty dzień też jest.

Erich Fromm napisał kiedyś wspaniałą książkę Escape from Freedom. Polecam przeczytać, a następnie szczerze odpowiedzieć sobie na jedno proste pytanie „Czy sens mojego życia ma zostać żoną, matką, gospodynią domową?” Niesamowicie, odpowiedź Tak jest tak samo poprawna jak odpowiedź Nie.

Ktoś mógłby powiedzieć, że w ten sposób niszczymy instytucję małżeństwa i rodzimy samotników. To jest źle. Podobną ideologią wychowujemy osoby dorosłe, kobiety z własnymi, ukształtowanymi wartościami, które w rzeczywistości mają znacznie większe szanse na długi i szczęśliwy związek.